De tijd dat je blindelings kon vertrouwen op je bankier, die is wel voorbij. In 1993 beloofde Barnett Bank gouden bergen en 'banking services you never had.'

Topman Charles Rice beloofde dat-ie de bank nooit zou verkopen, maar in 1997, na een verblijf van een maand in een alcohol-afkickkliniek draaide de hoogstbetaalde man in Florida (4.5 miljoen dollar plus opties), 180 graden om: NationsBank kocht Barnett en Rice werd chairman. Een jaar later fuseerde NationsBank met BankAmerica, samen werden ze de Bank of America; Rice kwam weg met bijna 18 miljoen dollar. Loze beloften dus: bankiers beginnen steeds meer op sommige politici te lijken.

William Boyd Barnett, de oprichter van Barnett bank hanteerde 'five rules of business', die hem geen windeieren hebben gelegd:

1. Follow the Golden Rule. You cannot go wrong treating the other man as you would be treated.

2. Give a man 50 cents if you can make a dollar out of him. In other words, be liberal in your dealings but always have a net profit. Do not do business at a loss.

3. If a young man is of good habits - honest, capable, saving, giving close attention to his business and making progress but lacking in capital - help him. The young man of today is the businessman of tomorrow.

4. Never make a promise you cannot and do not fulfill. Investigate carefully before granting a line of credit; once granted, there being no adverse change in your client's financial condition, fulfill your promise. Your word must be as good as your bond.

5. Watch your expense account and your losses; your profits will take care of themselves.

Barnett is niet meer; zijn gouden regels zijn vergeten. We mogen nu echter toch wel concluderen dat de copywriter van de Barnett-advertenties (Mike Hughes) in 1993 een bijna griezelig nauwkeurige vooruitziende blik had.

Economen zijn zelfs geen

sociaal-psychologen,

het zijn gewoon warhoofden.

Arnon Grunberg suggereerde in de Volkskrant dat economie een soort van sociaal-psychologische wetenschap was. Maar economie is helemaal geen wetenschap, het is gewoon natte-vingerwerk. Nu ook grote bankiers als JP Morgan door de mand vallen en derivatengoochelaars bij bosjes achter de tralies verdwijnen, komt eindelijk de aap uit de mouw: niemand heeft ooit geweten hoe de vork in de steel zat.

Economen zouden eerst met succes een studie medicijnen moeten afronden, voordat ze mogen gaan snijden in de kosten, financiële injecties toedienen, hele sectoren afbinden, klysma's aanleggen, endoscopisch onderzoek doen, hersentumoren verwijderen, openhartoperaties uitvoeren, een infuus aanbrengen of complete ledematen gaan amputeren.

Immers, als je Europa -de patiënt die nu op de operatietafel ligt- vergelijkt met een complex organisme, met een menselijk lichaam, dan zie je zelfs als leek, dat je niet lukraak kunt gaan snijden.

Als we dat organisme gemakshalve even in een linker en rechter deel splitsen, weet je, dat als je een linker arm weghaalt, rechts het veel zwaarder krijgt. Als je links een nier verwijdert, weet je dat je rechter nier veel harder moet werken en dat je als organisme veel kwetsbaarder wordt.

We hebben de jonge maagd Europa willens en wetens op de wereld gezet, met al haar onvolkomenheden, en we zullen met dat prachtige, maar gecompliceerde lichaam verder moeten.

Wat we nu zien in bijvoorbeeld Spanje is dat een groot deel van de jonge beroepsbevolking (50%!) op non-actief is gesteld. De linkerarm werkt niet meer. Verslapt langzaam, krijgt minder bloed en voedingsstoffen. De rechterarm zegt: prima, wie niet werkt, zal niet eten, krijgt geen hypotheek, wordt uit z'n huis gezet. Waarom zou ik, rechterarm, me inspannen om jou, linkse loser, te voeden? Maar als links afsterft, zal 't rechts in zijn val meeslepen.

De bloedvergiftiging, de tumoren ter linkerzijde, de gangreen, het linkerbeen dat langzaam zwart wordt, de diepe zweren, het zal de ondergang zijn van Europa.

Zwartgelaarsd rechts aanschouwt goedkeurend de teloorgang en heft nu al brutaal de rechterarm. Laten we het weer gebeuren? Geen groei door krediet, zegt Merkel. Weet Merkel dan niet dat ook Mercedes-Benz, BMW en Volkswagen groot konden worden door kredietverlening? Dat geld, krediet, hypotheek, aandelen, samen de bloedsomloop van een maatschappij vormen?

De opdracht is duidelijk: Revalideer Europa. Krijg alle ledematen weer op gang, de spieren soepel, de botten sterk. Dat mag echt wel wat kosten. Maar dan heb je ook wat.

Eduard Douwes Dekker (Multatuli) retouched by SybrandDigital

Het grote graaien is van alle tijden. Multatuli schreef al in 1870 in zijn brochure over de Vrije Arbeid:

'Dat het imperium der Compagnie bankroet was, belette niet dat de beambten die- zeer schraal- betaald werden, groote schatten vergaarden, waardoor dit bankroet dan ook wel enigszins verklaard kan worden. Ik zou families kunnen noemen die millionair zijn, en welker stamvader den grond legde tot hare fortuinen, toen hij slechts 50 rijksdaalders 's maands ' trok' .

Anderhalve eeuw eerder waren de buurten langs Heeren- en Keizersgracht aangelegd met geld dat op gelijke wijze verkregen was. Men noemde zulke inkomsten 'winst aan de binnenkant'. De Compagnie betaalde slecht, maar werd vreselijk bestolen.'

Ook de ' termijnhandel' bracht speculanten grote winsten: tegen betaling a contant van een lage prijs wisten zij vaak lang voor het rijpen van de (tweede) rijstoogst (bedoeld voor eigen gebruik) zich daarvan meester te maken.

Multatuli: 'Deze beminnelijke handelwijze heet 'particuliere industrie' en leidt wel eens naar een zitplaats in Eerste of Tweede kamer, waar men dan meeharangeert over mensenrecht, beschaving, evangelisatie, enz.'

Multatuli beklaagt zich erover dat zijn Havelaar slordig gelezen is en misbruikt door de 'liberalen' om 'de vrije Arbeid' op Java in te voeren, met andere woorden, het land open te stellen voor fortuinzoekende roofridders, onder het mom van: 'Wij helpen de arme Javaan, wij brengen hem beschaving bij en beschermen hem tegen de dorpshoofden.' Multatuli zag op dat moment weinig in de 'privatisering' van de Gordel van Smaragd.. Hij voorzag een grote chaos en vreesde voor een onbestuurbaar land.

Multatuli: 'De Nederlandse liberalen hebben geen recht op mij, omdat ik... zeer liberaal ben.'

Onder de legendarische koning Croesus werden de eerste munten geslagen: stukjes goud en zilver waarvan de overheid door middel van een instempeling de waarde garandeerde.

Op 7 mei 1945 werden in Londen nog Nederlandse bankbiljetten van tien gulden gedrukt met het opschrift: De Nederlandsche Bank betaalt aan toonder tien gulden.

Hoezo?

Vraag nu eens aan een willekeurige voorbijganger in de Kalverstraat wat dat betekent. Hij of zij zal met de mond vol tanden staan. Niet alleen verdwenen door de eeuwen heen de gestempelde stukjes goud en zilver en werden ze vervangen door fraai gedrukte, maar in wezen waardeloze vodjes papier, ook de zekerheid dat je voor dat stukje papier nog tien (zilveren) guldens kan krijgen als je bij De Nederlandsche Bank aanklopt, is helemaal weg. Sterker nog: we zien soms niet eens meer dat we geld bezitten, ja, als we via Internet bij de ING of ABN Amro inloggen, pas dan zien we hoe rijk (of arm) we zijn!

We willen en kunnen niet meer terug naar de zilveren dukaten van Middelburg, de zilveren leeuwen uit Brussel en de halve gouden realen uit Dordrecht, er is geen koning meer te vinden die de waarde van onze (virtuele) rijkdom wil uitbetalen in nauwkeurig afgewogen gouden of zilveren plakken.

Dus: de rol van de koningshuizen en krijgsheren in Europa is uitgespeeld; de europese overheid is er nu om onze koopkracht en veiligheid te garanderen.

De nationale overheden hebben allang hun greep op de geldmachinerie verloren. Konden de Heren van Reckheim en Gronsveld rond 1685 nog enorme hoeveelheden koperen duiten slaan -veelal licht in gewicht- die tijd en die vrijheid om geld te scheppen, díe komt nooit meer terug.

De lidstaten van Europa zullen zich echt moeten gaan beschouwen als provincies, of als staten zoals Nebraska en Texas, met aan 't hoofd een gouverneur. Er is geen ruimte meer voor folkloristische poespas als koekhappen en klompendansen, alleen een Elfstedentocht kan misschien nog (net) door de beugel...

De Euromunten zullen op termijn verdwijnen, de bankbiljetten idem dito. Geld bestaat nog, maar wordt onzichtbaar, niet tastbaar. Zoiets als belminuten in je mobieltje. Het is er wel, het is er niet. (Meestal is het er niet, maar heel soms is je geld er wél, doch onbereikbaar. Storing.)

Koningen verdwijnen, grenzen zijn al verdwenen, taalbarrières verdwijnen, we willen alleen dat we overal in Europa, van Finland tot Griekenland voor 1 euro een brood kunnen kopen. Een liter benzine of een flesje bier. Of een bloemkool en een kilo aardappelen. Is dat nou zo moeilijk?

De crash op de kantorenmarkt

Leonie Janssen, universitair hoofddocent planologie aan de UvA, zag het zeven jaar geleden al aankomen: de crash op de kantorenmarkt. De beleggers wilden niks weten van een wetenschappelijk onderzoek, ze zagen dat helemaal niet zitten: 'Het zou allemaal vanzelf goedkomen.' Het kwam niet goed en het zal nooit meer goedkomen. Maar evengoed staat er voor 15 miljard euro aan vastgoed leeg. En de overheid? Die doet niets. Inplaats van de lege kantoren te vorderen en - voor een luttel bedrag -beschikbaar te stellen aan jonge ondernemers, zit men met de handen over elkaar en wacht men op een wonder. Overal lees je dat aanstormende designers, webontwerpers, fotografen tijdelijk een anti-kraak-pandje versieren, waarna ze, net op gang, weer moeten verkassen. Opgejaagd van pand tot pand. Een overheid die een serieus begin wil maken met het bestrijden van de crisis, zal van onderaf de economie moeten stimuleren. Door de krankzinnig hoge huren die beleggers en makelaars blijven hanteren, komt er nu niks van de grond in Nederland. De jonge plantjes verdorren en verkommeren temidden van al die lege stalen, betonnen en glazen dozen op de bedrijventerreinen.

Kondratiev was right, but always 'wrong moment, wrong place'. The world is growing and shrinking now at the same moment. The poor upcoming markets are growing, the rich 'settled' economies are shrinking and (because of that?) in big trouble. Economics is the science of 'housekeeping', tying the ropes together as they say in Holland, making ends meet, but far more imporant is, I think, demography.

I sketched the illustration above on the back of an envelope, reading an article about Japan and the shrinking population. In 2060 there will be 86 million Japanese. (2010: 128 million). But: of the 86 million there will be approx. 50% older than 65 years! Read: the cost of health-care will rise astronomically, production capacity, new business and research will drop dramatically.

My brain-wave was: people grow, people shrink, that's also a wave...and it's true, when you get older, you will really shrink. But also in terms of economy: you will spend less, won't start a new business.

Your old Volvo is still running, with your racket (a wooden one?) you're still hitting hard and beat your old friend... so why buy a new one?

I thought I found a fantastic new wave, a new vision on Kondratiev, but .... alas.. everything is invented yet..

(Wikipedia)

Demographic theory

Because people have fairly typical spending patterns through their life cycle, such as schooling, marriage, first car purchase, first home purchase, upgrade home purchase, maximum earnings period, maximum retirement savings and retirement, demographic anomalies such as baby booms and busts exert a rather predictable influence on the economy over a long time period. Harry Dent has written extensively on demographics and economic cycles. Tylecote (1991) devoted a chapter to demographics and the long cycle.

A slowing of U.S. population growth rate was given as one of the causes of the Great Depression by Alvin Hansen. Causes included a decline in the fertility rate, reduced immigration during the war, the 1918 influenza pandemic and the war deaths. In 1921, the Congress passed the Emergency Quota Act, followed by the Immigration Act of 1924, both of which led to a long term reduction in immigration the U.S.

Alvin Hansen expressed his concern about declining population growth prolonging the Great Depression at the time the U.S. birth rate was beginning its long term surge that would turn into the baby boom.

A sharp slowdown in the birth rate in Japan occurred in the two decades preceding the collapse of the Japanese asset price bubble, which started in 1989 and resulted in the lost decade.

An important trend since the industrial revolution is the unprecedented increase in life expectancy due primarily to more children living to adulthood. The fertility rate also declined. As a result the dependency ratio has undergone changes not fully reflected in the number itself because children no longer work and people live long past their productive years.

Economy is like steering an oil-tanker. (Or a cruise-ship). There are a lot of cliffs. When you put the ship in reverse, it will take a long time before you really go backwards. The world seas are full of tankers. But you can also look at it as a funfair where you are driving a bumpercar, not deliberately trying to hit the other...

Mankind has a bumpy journey with a lot of ups and downs, good and bad weather.

It is inevitable that the older and richer part of a population has to pay for their excessive weight in the life-boat. They have the best pensions, the biggest houses, and in many cases accumulated a lot of money.

But can we force the retired ones to spend? Buy BMW's, dump the Danish Design chairs and force them to buy a new interior every three years?

It won't work. Higher taxes? Of course. It should. But the rich old ones have a wide network, good connections with politicians, excellent advisors, so it will take a very long time before things change.

The government must use the demographic figures to accomodate their policy to the new situation, but that is not easy. About thirty years ago they minimized the education of dentists, a couple of years later there was a shortage...

An important 'motor' of the 'tanker' is housing. At this moment it is clear that the Netherlands is not prepared for the wave of well-to-do 'babyboomers' (1946 and later born) who in fact rather would opt for a smaller, cheaper comfortable house (most of them would prefer to rent) without stairs and so on, with a smaller garden or an patio, but ...you can't find that houses. So the market is on 'hold'. Nothing happens. Prices of all houses are going down but young couples have still no chance to buy a house. There are no new initiatives. A paralyzing situation.

Another propulsion of 'tankers' worldwide is the amount of newborn kids in a population. But with a 50% '65-plussers' there is in that segment not so much activity anymore. But surely you will recall later: you did spend a lot, a whole lot of money when the kids were born and at the moments you did move into a new house.

But there is hope: in the same paper (de Volkskrant 03.02.2012) I read about the shrinking Japan, there was an article about the new electric BMW. Everytime you want to slowdown, it is not necessary to brake: the generators come in and 'brake' the car. So by slowing down you gain energy! That's a fine idea. This new thinking makes it possible to shrink and grow at the same time. Kondratiev revisited.

Smart shrinking! Start now!

Dit trosje druiven, geoogst eind september, groeide hier gewoon in Nederland, onbespoten, erg weinig zon gehad, maar razend lekker en zonder kwalen. Opgekweekt vanaf een stekje dat ik van een muur in Deventer pikte. Wat hier kan, kan natuurlijk overal. Wijn zoekt zijn water diep, is uiterst taai. De wijnstok is in feite een heel 'duurzame' plant. Niet de miljarden van het IMF, maar zon, wijn en olijven gaan Griekenland redden. Een gastvrij, licht anarchistisch land, schreef Hofland al in de NRC. Dat moet zo blijven. Beschouw Griekenland als een groot Openluchtmuseum, waar wij als Europeanen gratis mogen rondwandelen. Het kost een paar centen, maar 'met de Dood voor ogen' proef je daar nog wel 't leven...

Grootgraaiers & het Einde van de

Zeepbel-economie

Vroeger, ja vroeger kocht een profvoetballer een sigarenzaakje als-ie de bal voorgoed in de wilgen schoot, maar dat was lang geleden. Voetballers zijn de sterren van deze tijd, Winston Bogarde verdiende waarschijnlijk meer dan Humprey Bogart, en al dat geld moet rollen. Maar grootverdieners bederven de markt.

Bonusbankiers betalen schouderophalend de miljoenen voor hun optrekjes in het Gooi uit hun achterzak. Bogarde had behalve de villa in Amsterdam, ook nog een penthouse in Rotterdam. Het kon niet op. Dachten we. Makelaars hoorde je niet luidkeels protesteren, want ja, de courtage van 2% over 3 miljoen is meer dan over 1,5 miljoen, dat kan een kind je voorrekenen. De banken idem dito: 5% hypotheekrente over 3 miljoen, dat tikt lekker aan. Want de targets voor de bonus moeten gehaald worden. En of ze nou daarvoor een profvoetballer moeten tillen of een startend stelletje moeten bestelen, dat zal ze echt worst wezen.

We zien nu dat de opgeblazen brulkikkers bij de banken, de banger wordende Buffets die al hun miljarden op een sluwe manier aan de werkende klasse hebben ontfutseld, vermomd en gebukt hun met puur lucht opgeblazen villa's ontvluchten, een veilig (?) heenkomen zoekend in goud en aanverwante artikelen.

We zien nu ook dat 50 tot 60% van de schuld die Griekenland heeft, moeiteloos afgewaardeerd kan worden. Waarom? Omdat het deels lucht is. Schulden die opgebouwd zijn door gigantische rentes te vragen, die dus via een omweg gewoon in de zakken van Buffet en Soros belanden.

Maar als we collectief zeggen: je krijgt geen cent meer Buffet, je kan naar je centen fluiten Soros, dan draait de wereld gewoon door. Buffet eet er geen boterham minder om. Driekwart van de wereld eet er wel een boterham meer om.

We laten ons ringeloren door een paar Grootgraaiers, we laten ons gijzelen, we laten ons gek maken, we spannen het paard achter de wagen om aan een paar speculanten woekerrentes te betalen. Wij moeten, vinden zij (de miljardairs) harder werken en minder eten. Sommige economen en met ze meeheulende politici vinden dat ook. Onze huizen vervallen langzaam, de kinderen geraken vel over been. De speculanten worden steeds maar vetter, rijden in steeds grotere auto's, consumeren steeds meer olie, de wolkenkrabbers in Qatar worden almaar hoger, tot ze aan de hemel rijken. Olie. Precies.

Qatar is het rijkste staatje ter wereld. Alles is er gratis. Die tovertruc kunnen wij ook leren. Als we de sleutel tot gratis energie vinden, zijn we gered. Merkel en Sarkozy zouden wat meer naar boven moeten kijken, inplaats van verblind en in paniek te raken door de miljarden die we zogenaamd schuldig zijn.

De devaluatie van de Griekse schuld is een fantastische eerste stap. Die schuld is opgeklopt als een slagroomtaart. De lucht moet er uit. Net zoals uit het huis van Bogarde. Zet de deuren open en laat een frisse wind waaien.

Schuld is alleen schuld als er iets tegenover staat: arbeid, grondstoffen. De rest is Klop-Klop (ook nog nep-slagroom dus). Afwaarderen die handel.

Als iedereen in Nederland evenveel hypotheek gaat betalen als de Euribor, dan zijn we waar we wezen moeten. Systeembanken moeten weer servicebanken worden. Ze mogen onze salarissen beheren, ze mogen hypotheken verstrekken, maar de ECB bepaalt de hoogte van de rentes. Okee, een kleine opslag voor de kosten en that's it.

Als we nu allemaal vandaag tegelijk, en daar zijn ze doods- en doodsbang voor, collectief 2,5 % hypotheek overmaken, 0,1 procent meer dan ING betaalt op een Profijtrekening, dan krijgt de economie een enorme boost. De huizenmarkt trekt dan weer aan en die aftrek? Die mogen ze houden (Als tenminste die maffe regeling van huurwaardeforfait ook wordt afgeschaft).

Via Facebook kan de Occupy-beweging zo moeiteloos de Grootgraai-industrie aanpakken. Twitter, organise, start now! Plan the No-Pay-day. Count down: European spring is here

'THE FRED' is nog niet met emeritaat, al is-ie er wel druk mee bezig. Maar misschien kunnen zijn studenten bij z'n nakend afscheid alvast een presentje aanschaffen: een zilveren telraampje.

Mocht het ooit usance zijn geweest in de accountantswereld om goeie rapporten te kopen, kennelijk propageert de professor nog steeds deze praktijken in zijn colleges. Iets anders kan ik er niet van maken.

Nu weet iedereen al dat S & P's, Moody's en Fitch gaarne een oogje dichtknijpen als het om oud-werknemers gaat die bij een bank of voor zichzelf beginnen, het is natuurlijk stuitend als een hoogleraar voorstelt om bij deze scharrelaars een 'positive outlook' te kopen. 'Kost maar een paar ton', oreert hij. Tja, wat voor een gewoon mens een berg geld is, is voor een ander een paar kwartjes. En het is zijn eigen geld niet, dat scheelt.

'Het zou voor de gepensioneerden ook nog positief uitpakken', stelt Fred. 'Laat me toch niet lachen man.

De afperspraktijken van de kredietbeoordelaars leiden tot hogere rentes. Ja. Het ABP kan dus een hoger rendement behalen op Italiaanse, Spaanse, Griekse en misschien op Nederlandse staatsobligaties. Ja. Maar wie betaalt die hogere rente? Precies: wij met z'n allen. Deze vestzak/broekzak-methoden breken ons op. Al te lang vullen we het ene gat met het andere. Elke boekhouder zou hier allang voor achter de tralies gezet zijn.

We verpatsen elke dag aan derivaten voor zeven keer het wereld BNP. Dat betekent Fred, als je het goed uitrekent, dat er in 24 uur zes keer puur lucht wordt verkocht. Als we de crisis willen stoppen, zullen we moeten stoppen met Madoff-je spelen.

Fred, geniet gauw van je pensioen. Dan heb je alle tijd om je rijk te rekenen.

'Dag Lieve Dame, ik heb opwindend nieuws voor je: Standard & Poor's heeft net de hele wereld afgewaardeerd. Naar junkstatus. Ik heb het zien aankomen.'

'Ach Lieve professor Heertje, neem me niet kwalijk, maar economen weten altijd achteraf exact uit te leggen waarom ze toen de crisis niet hebben voorzien...'

I always thought the euro zone was worth it as a gamble, as part of a long-term strategy of fuller integration. The trouble is that no one (myself included) could have foreseen the kind of financial crisis the U.S. got itself entangled in. The euro zone would have been fine for decades if it had not been hit with the aftermath of the U.S. financial crisis.
Rodrik is a professor of international political economy at Harvard University. (Newsweek)

Arnhem 24.07.2011- We only need one ENDURO, made of platinum and gold, to lay it beside the meter and the kilogram in Paris. We must trust the worldcoin is there, safe and sound, just as we trust the sun will shine tomorrow. And tomorrow. We see no kings and presidents on the coin, what counts is the globe and the sun. No doubt, when the coin becomes popular (I guess around 2111) people will call it the 'DURO'......(Design & Illustration: Sybrand Nobbe c/o Pictoright Amsterdam)

Alle knikkers in één pot:

The Enduro, one coin for all

Als we de wereld beschouwen als een schoolplein en we gaan er met een grote vlieger boven hangen, dan zien we het gestuntel, het geharrewar, de ruzietjes en de pikorde bij het knikkeren.
Tussen de groepjes bestaan allerlei vage afspraken zoals: hoeveel kleiknikkers doet een knikker van glas (de babyboomers weten het nog, die uit de fles met ABRO-afwasmiddel), hoeveel moet je dokken voor een stuiter?

Swiss 'Frank': 'I've got the whole world in my hand..."

Frank, de jongens noemen hem De Zwitser, heeft nooit mee willen doen met de 'klei-knikkeraars'. Jullie knikkers zijn boterzacht', sneerde hij. 'Die van mij zijn keihard, verkleuren niet, en gaan een mensenleven lang mee. Eén plensbuitje en jullie knikkers zijn waardeloos.'

Als de 'kleiers' ook een glazen knikker wilden, moesten ze diep in de knikkerzak tasten. Van de geverfde exemplaren, de euro's, had je een heleboel nodig, van de gebakken kleiknikkers, de dollars, wat minder, maar het was toch altijd een hele aderlating.

Frank was een slimme jongen: van al die euro's en dollars kocht-ie olie, hij ging in de horlogehandel en in de medicijnen, zaken die iedereen, zo wist-ie, altijd en overal nodig had.
Zijn knikkers werden steeds harder en de hele wereld wilde ze hebben.

Zwitserse Frank had nog een truc om geld binnen te halen: het bankgeheim. Als je een heleboel knikkers had gestolen van je vriendje, kon je die bij Frank kwijt, want je wist: die houdt altijd zijn mond dicht. Elke dictator wist dan ook de weg naar Zurich te vinden. Vliegtuigen vol geld kwamen het land binnen; Frank was de laatste die lastige vragen stelde.

Want als je rijk bent geworden, door hard werken, of door stelen, dan heb je maar één angst: ooit weer zo arm te worden als een kerkrat. Dat nooit dus. Parkeer je rijkdom dus bij Frank. Dan slaap je goed.

Zelfs als het overal oorlog is, want Frank doet nooit mee met die onderlinge vechtpartijtjes. Kiest nooit partij. Is altijd zogenaamd neutraal. Geen mens durft hem een haar te krenken, want, tja, jouw geld ligt veilig in zijn kluis...

Het is dus een feit dat het slijk der aarde als een tsunami aanspoelt in Zwitserland. Bergen geld liggen er nu opgetast, zo hoog als de Mont Blanc. En dat is precies de oorzaak van de wereldwijde geldcrisis. Geld is bedoeld als smeermiddel, om economieën soepel te laten draaien. Geld moet terugvloeien, zoals motorolie van de zuigers in het carter druipt, om even later weer opgepompt te worden door de oliepomp. Werkt die oliepomp niet meer, dan loopt de machinerie snel vast.

We lezen dat rijke Grieken al lang hun geld over de grens hebben gebracht. Natuurlijk naar Zwitserland. Where else? We weten haast wel zeker dat de orthodoxe kerk in Griekenland enorm veel geld bezit, verkregen uit hoge huren en pachten, en dat lekker heeft opgepot. Waar staat het?
We lezen dat iedereen in goud belegt. Oppotten dus. Goud kun je niet eten. Vroeg of laat zal het dus uit die kluizen moeten komen. Maar wie kan 't nog kopen? Wie wil het nog? Goud is een doodlopende weg. Goud is angst. Goud is de dood in de pot. Gold is so yesterday.

Het wordt tijd voor een wereldknikker: de Enduro. Zwitserse Frank moet dan zijn stuiters inleveren. Al zijn geheime zakken leegmaken.

De Enduro is een duurzame munt, gebaseerd op de vaste waarde van zonne-energie, waarmee natuurlijk de hele voedselproduktie samenhangt (en waarvan trouwens ons hele bestaan afhangt). Zonne-uren kunnen omgerekend worden in Watts, en in calorieen.

Voorwaarde is dat geen enkele Enduro opgepot mag worden.

De overheid moet er strikt op toezien dat elke eerlijk verdiende Enduro weer uitgegeven wordt. Belasting wordt alleen geheven via de btw. Ontduiken is onmogelijk, want elk mens moet consumeren. Wie meer consumeert betaalt meer belasting. Zo simpel is het. Okee, je mag een basisbedrag aanhouden, maar dat is het dan ook.

Omdat er maar één munt is, kan er ook niet in gehandeld worden.

Geldhandel - het is te gek voor woorden - is dan onbestaanbaar.
Rente en beleggen moeten ook op de helling. Het impliceert dat je geld verdient aan geld, en dat betekent automatisch dat de munt zichzelf uitholt. Een kip die gouden eieren legt, bestaat alleen in sprookjes.

Worden we gelukkiger met de Enduro? Dat is te hopen. We zien nu dat 't zaakje vastloopt.
We komen er niet meer uit. We hebben biljoenen aan schulden. Maar aan wie? USB? HoffmannLaRoche? Trafigura? Swatch? Wie heeft ons in de tang? Wie staat er morgen met een ploertendoder op de stoep als we niet betalen? Frank? Dirty Frank? Wie snijdt de stroom, of sluit het water af? Wie draait de oliekraan dicht?

In principe verdwijnen met de lokale munten ook de grenzen: landen die gezegend zijn met veel grondstoffen, zullen gedwongen moeten worden arme landen te helpen.
Het zou niet moeten kunnen dat ze in oliestaatjes de hele kust vol zetten met wolkenkrabbers en winkelcentra, terwijl in Afrika de bevolking uithongert.

Moeten we nieuwe munten slaan? Dat wordt een heel gedoe. Nee joh, totaal achterhaald. Geld is virtueel. Een afspraak. Dat kun je net zo goed digitaal vastleggen. Scheelt een hoop papier en metaal. (in de euro-munten zit veel zink!). Digitaal geld kan niet vervalst worden. De controle erop is fantastisch. Het slijt niet en het verdwijnt niet. Je moet het zien als de meter. Er ligt er eentje van platina-iridium in Parijs. En dat is voldoende. Geen timmerman die met een platina meter rondloopt. Hij gelooft in zijn palmhouten duimstok en daar gaat het dus om: je moet blindelings vertrouwen hebben in de afspraak die we met z'n allen maken: een meter is een meter. Punt uit. Een Enduro is een Enduro. Van IJsland tot Antartica. Een duurzame, keiharde munt, want de zon blijft voorlopig nog wel even schijnen...Als we met z'n allen zeggen dat de waarde gelijk is aan 100 Watt, om maar wat te noemen, dan is dat zo. Geen discussie over mogelijk.

De eerste stap naar een duurzame munt is dus de munt an sich op te heffen*. Een goed begin is het halve werk.

One coin for all= one world for all.

*(Okee, omdat de mens toch wat vastigheid wil, maken we één Enduro. We leggen de kostbare munt gemaakt van platina-iridium en voorzien van een gouden rand naast de meter in Parijs. Zijn we toch een beetje gerustgesteld.)

The story of the Printer who became President

One day, somewhere in a country called America, there was a printer, called Jan (he had some Dutch blood), who thought: 'I stop with printing funeral cards, printing money is a far better option.'

And so he did. He gave it to the poor and waited patiently for the miracle to come. It happened. After some time you could buy a bread for the money our printer had made: a dollar (after the Dutch daalder) it was called.

The farmer who wanted to sell flour to the baker, did accept the dollars, so everyone was happy with the money.

The printer however, could not stop the presses. All the warehouses he had bought with the money, were loaded to the ceiling with dollars. He build a Fort, and called it Fort Knox, so burglars could not steal the money inside. He hired some strong men, called them 'police' and their task was to protect all the money of the printer. They did wear uniforms, so the man in the street could see that you could trust them.

Sheriffs were appointed to protect the citizens. They had a star on their shirt. And a Colt in their holster. The printer (people said: 'He's gone off his head'), started to call himself The President of America.
His head appeared on the dollar, and everyone seemed to be happy.

'In God and America we trust', they yelled loudly.

One day, a weird journalist in Wall Street, wrote: 'That man, the so-called President of America, the ex-printer, prints too much money. One day it will be worthless'.

Nobody had realized- till that horrible day - that a worthless piece of paper could be more worthless, when there was more paper in circulation. It was a bright new point of view and people were frightened by the news.

Bankers, investors and people who were specialized in credit assesment, threw oil on the fire and said that the President had to stop printing money.

'No more money, no more money', they yelled loudly.

'In fact you are bankrupt', they said. Everyone was very angry and there was also a lot of fear in their eyes.

However, things had become more complicated since the printer printed his first dollar. To increase the trust in America (and in God) the President had started printing bonds. When you did pay a lot of money, you could buy a bond. The United States of America guaranteed that this bond, for instance after five years, was worth the same, but also promised a fine interest. People did buy the bonds, pension funds did buy the bonds and other friendly nations, like the British. But also a great competitor as China acquired a lot of bonds. So, on a certain moment in history, the president/printer had created a very complex society; he realized that he had hired too much police, had formed a too big army (to protect the wealth of the Americans against the Communists) and had printed too much bonds.

In 2011, on August 2, on black Tuesday, there were no more dollars in the Treasury. No one did know where all the dollars had gone.

But the Government the President had formed to manage that complex society, didn't want to give green light for printing more dollars.
No one was happy with the situation, because the Army and the Police could not be paid. The pensionfunds would not get that fine interest with which they paid the pensionado's, China could not be paid, (they threatened to send an army to take over the country, because The United States had guaranteed the bond with the country as security), the Dutch occupied by September New York and called it New Amsterdam, the Brits in October Washington.

So in 2011 The United States of America fell apart because some economists did say that printing more papermoney is a bad thing to do.

Everyone was happy, till that Wallstreet-journalist wrote about a thing like inflation: with more money in circulation economy may become overheated, salaries rise, prices will rise, in the end you can buy less for your money, he said. He forgot that with less money, you can buy less. And with no money at all, when you are unemployed, and the Social Security stops, you can buy nothing. When nobody is buying, the end is at hand, because: no customers, no earnings, no taxes. So it may be not wise to get all the oil out of the engine, or put 2 litres in it instead of the prescribed 4.

It is a misconception that more money in circulation means more inflation, or more risk for the nation. First: no one, except some insiders, know there is more money in circulation. And second: the Government can take the surplus out, when the dollars paid by the taxpayers reach out to finance the debts of the State. It becomes dangerous when money follows the skyrocketing prices of normal products, if you have to pay Eine Millione Reichsmark for one bread. And tomorrow one billion. There is no danger when the government prints more money and keeps prices at a normal level. No one complains about more water or more food, but by printing more money they say the Fed is committing a terrible crime.

Racing cyclists know: the more red bloodcells you have, the faster you go, the more col's in de Tour de France you can conquer.

Old skool economists say: cut the fat away, where can we economize further?, where can we make further savings? We must eat less, work harder and longer. Reduce the education budget by 10 million, lower the salaries. In fact they put the cart before the horse, who is already skin and bone.

Instead we must consume and produce as much as we can. Therefore we need money. Then a country is flourishing and can export. It then can buy Chinese bonds. And Dutch. And Greek. There should be a balance in trade.

The wars America waged all over the world, did cost billions of dollars. The soldiers have to be paid, the veterans too. But you can't export war. War is bad for your trade balance. To wage war America had to issue bonds. So in fact China did co-finance the costly wars of America. China makes camera's, mobile phones, and with all the dollars they earn, they buy bonds. So does England. And the Dutch. The problem is evident: too less dollars are coming in from export to lubricate the economy, to pay the interests, to pay the pensions, to pay the social security, to pay the FBI and the … soldiers.

The printer/president knew: if everyone believes in my dollar, then we believe in each other and everything goes fine. He did draw a piramid on his dollar, cause he knew, when the base is strong, the system doesn't collapse. Trust and guarantee, that's what money is. Money must be available, on every moment. Money is the blood of the society, the oil in the machinery. When the stream stops, we are dead. Or do we start the printing press just in time and provide the patient with healthy food, fresh air and new blood?

Uncle Sam has to put his Colt in the holster, otherwise he will shoot in his own feet. And maybe the old man, nearly blind and cripple, is then also killing a lot of other innocent people.

No more war, the people yelled. No more war.

[In 1736, Benjamin Franklin printed a new currency for New Jersey based on innovative anti-counterfeiting techniques he had devised. Throughout his career, Franklin was an advocate for paper money, publishing A Modest Enquiry into the Nature and Necessity of a Paper Currency in 1729, and his printer printed money. He was influential in the more restrained and thus successful monetary experiments in the Middle Colonies, which stopped deflation without causing excessive inflation. In 1766 he made a case for paper money to the British House of Commons.

'We want more sun', the Queen of the Dutch said angrily.

Shell, Texaco, Mobil Oil,

BP, they are heavily in debt

The Big Oil Companies owe a lot to mankind: since 1900 they robbed the earth of nearly all her natural energy sources. Shell alone did pump up for more than 100 years nearly 4 million barrels oil a year, that's roughly calculated 400 million barrels. They always paid dividend to the shareholders, to the kings and queens, who did buy Rolls Royces for the money. The enormous pool of oil and gasoline they burned in their luxury cars for more than 100 years, now hides the earth in a cloud of dirty, stinking smoke, so the sun doesn't shine as bright as 100 years ago.

But Shell doesn't want to stop squeezing the earth like an orange, on the contrary, they say they want 5 million barrels a year to satisfy the neverending greed of the shareholders, the kings and the queens of the earth, who write on their coins: God is with us.

But once upon a time the people said: 'Stop paying dividends to the rich, you should pay back your debts to Mother Earth. You must restore what you did destroy, this is the turning point. For every barrel you pump, you have to install an equivalent of everlasting sun-energy. For you know better then anyone else, that oil is condensed sun-energy. That sun-energy is the real gold. And we know that you also fear that we, on a certain moment, sit here with empty hands. No oil, no sunshine, nothing. Do it now, it's now or never.'

And the rich, who could not breathe either, and also got stuck in the traffic jams, parked their Maserati's, Ferrari's and Bugatti's and walked home.

'We have to do something', the Queen of the Dutch said to her son Alex. Otherwise we become extinct.'

'Yeah', said Alex, 'like the Dino's'.

And because they had a lot of shares, they went to the meeting of the shareholders and said to the CEO: 'We want sun, we want more sun.'

'Allright, your majesty', the CEO said, 'if you want sun, you will get sun.'

And so it happened. Shell cleaned the earth and the air, and gave the sun back to the people, and they, the queen, the farmers and the fishermen, lived happily ever after.

Merkel could have drawn this: Brot, Bauern, Bäcker und Arbeiter.

Een schoonmaker vond dit verscheurde post-it-velletje en maakte er met z'n mobieltje direct een phoneogram van. Dit moesten de puzzelstukjes zijn die nog ontbraken om tot een vreedzame oplossing van Die Euro-Krise te komen. Was het afkomstig van Angela Merkel, natuurkundige en gewend te denken in stroomdiagrammen? Wie zal 't zeggen. In elk geval wordt hier heel basic, als het ware in a nutshell de redding van Europa geschetst. Want wat wil Angela ook Mark graag in 't oor fluisteren? Was ist extrem wichtig? Dit: het gaat er om dat de zon schijnt, het koren rijpt, de boer oogst, de bakker bakt, de arbeiders hard werken zodat ze veel honger krijgen en dus veel broden eten die ze dan weer van de bakker kopen.

Twee Groningse hoogleraren in de economie hebben nu bedacht, tien jaar na de invoering van de euro, dat een land niet meer moet invoeren dan het kan exporteren. Er moet een balans zijn. Geniaal! (Hadden ze dat overigens niet eerder kunnen bedenken?)

Er moeten dus genoeg boeren zijn om de bakkers van meel te voorzien, er moeten niet teveel bakkers zijn want dan word je weer met teveel broden opgescheept en er moeten genoeg arbeiders zijn om al die broden op te eten.

Die arbeiders hoeven niet allemaal in fabrieken te werken, het zijn ook de kleermakers, de tuinders, de smeden, de timmerlieden. Allemaal eten ze brood.

In een gezonde economie is vraag en aanbod keurig op elkaar afgestemd. Elk land zou zich in principe zelf kunnen bedruipen. Ware het niet dat we auto's willen uit Duitsland, I-pads uit Amerika, tv's uit Korea, kaviaar uit Rusland, mobieltjes uit China etc. We leven dus niet meer bij brood alleen zoals het CDA al jaren geleden -heel terecht- constateerde. (De prelaten gaan twitteren en de bijbel staat al op de I-pad...)

Het probleem van de Euro-probleemlanden is dus dat ze wel mee willen doen met de rest, maar qua export mijlenver achterlopen. De vraag is echter of het wenselijk is dat ook Griekenland auto's gaat maken. We zagen immers dat Volvo en Saab de handdoek in de ring moesten gooien. Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet.

Landen als Portugal, Spanje en Griekenland moeten dus inzetten op wat ze wel hebben, heel veel zon bijvoorbeeld. Toerisme (doen ze al), groente en fruit, wijn en olijven. Met de aanleg van een grid van electriciteitslijnen kan Europa straks zonne-energie breed inzetten.

Het wachten is op een doorbraak in 't denken. Niet steeds de opgeklopte staatsschuld afzetten tegen het BNP, de hand op de knip houden en de geldstromen nog meer afknijpen, waardoor het BNP voorspelbaar daalt (nu al 0-groei in Europa) maar andersom redeneren: als je het BNP verhoogt, daalt het percentage van de staatsschuld. Geniaal toch? (Kan ik geen hoogleraar in Groningen worden?)

Als je minder arbeiders werk verschaft, die ook nog minder moeten gaan verdienen van de Hoge Heren, die dus dan ook minder gaan consumeren, die dus minder broden kopen, dan krijg je minder bakkers, die minder meel kopen van boeren, die op den duur ook de schop er bij neergooien en er voor kiezen om arbeider te worden in de grote stad, of misschien pgb-ambtenaar, of sociaal-wetenschapper, maar helaas, niemand zit op ze te wachten.

'Brood willen we, brood willen we', scandeerde de menigte. 'En dan voetbal. Het liefst elk jaar WK en EK. En misschien ook nog een BMW. En een I-pad. En een Samsung-Galaxy.'

Ach, wat was het leven in België voor de oorlog toch mooi en overzichtelijk. De bakker bakte, de boer ploegde, de tuinder tuinde, de kleermaker stikte. Het leven was gewoon een vrolijk kleurboek. Als je maar binnen de lijntjes bleef, dan kwam het goed. Geen vuiltje aan de lucht. Een koning die het geheel goedkeurend overzag, een paar prinsjes en een Gouden Koets. Je had Heren met Hoge Hoeden die 't land regeerden, de schoorstenen rookten, kolen en staal zorgden voor welvaart, de beurs was een betrouwbaar baken, de munt hard en waardevast.

Nu hebben ze geen regering, banken die omvallen, een taalstrijd, een flinke schuld, geen kolonieën, beurskoersen die almaar jojoën. Okee, ze maken de beste bonbons van de wereld. Misschien moest dat maar de core-business van België worden: bonbons.

Europa verordonneert dat alleen België bonbons mag exporteren. De Grieken zorgen voor de olijven, Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal verdelen de wijn-quota. We moeten er allereerst voor zorgen dat de interne Europese markt op orde komt. Haricots verts uit Afrika. Mooi. Maar waarom komen ze niet uit Portugal? Tonijn uit Japan? Wijn uit Chili? Niet alleen kost het erg veel energie als je lekkere spullen van ver haalt, je benadeelt ook nog je eigen markt.

Wat heeft het voor zin als je de Grieken geld geeft voor een glaasje wijn en dat ze dan -godbetert- een Argentijnse Cab Sauvignon op tafel zetten? Dat is het onbalans waar de Groningse hoogleraren op doelen. Je pompt een heleboel geld in een lek schip. Maar dat lek moet snel boven. Want de volgevreten ratten, die nu het zinkende schip verlaten, sluizen ook nog eens ons Euro-geld direct door naar hun bankrekening in Zwitserland. Beslag leggen! Tegoeden bevriezen! Arresteer ze!

De Grieks-Orthodoxe kerk, die wel dagelijks voor 't land bidt en om verantwoordelijkheid van de bewindslieden smeekt, pot het op. Een buffer voor liefdadigheid? Het is te hopen. Laat ze de de boeken op tafel leggen. Hef gewoon vermogensbelasting.

Geld moet rollen. Maar bij voorkeur eerst in eigen land.

Lachen in de crisis (1929)

Moeder: 'Is het niet ongepast je door je baas te laten inviteren?' Dochter: 'Welnee, mijn baas neemt zeer de vormen in acht.'

Moeder:'Ik denk dat hij vooral jouw vormen op 't oog heeft...'

Klaas Knot straks president van

de republiek van Weimar?

Klaas Knot ziet het lijk al drijven: over pakweg 15 jaar moet de helft van Nederland honderden miljarden ophoesten om de hypotheek af te lossen. Het klinkt zo rustgevend: aflossingsvrije hypotheek, net zoiets als zelfreinigende oven, maar aan het einde van de rit moet er wel gedokt worden. Na het Heerlijk Avondje zitten we met bergen afval van de surprises... Dat waren we even vergeten, dat hadden we even verdrongen. Als de huizenprijzen blijven zakken, kijken de erfgenamen straks tegen een flinke schuld aan. Onze kinderen zullen zich wel twee keer bedenken om die fraaie erfenis te aanvaarden. Het resultaat is dat de banken naar hun centen kunnen fluiten. Hun balans was op drijfzand gebouwd. Vodjes papier die geen cent waard blijken te zijn.

Waar ging het fout? Je kunt de schuld geven aan de lonen, aan de hogere prijzen van de grondstoffen, maar daar zit het niet in. Voor een ton kun je nog steeds een gemiddeld huis bouwen en omdat door de euro-wisseltruc een euro nu ongeveer evenveel waard is geworden als een gulden, is er ten opzichte van 20 jaar geleden niet zo gek veel veranderd.

Het is de grond.

Kostte een meter grond ooit 25 gulden, nu is 400 tot 600 euro geen uitzondering. De grondbedrijven van de gemeenten hebben in combinatie met speculanten de grondprijs gigantisch opgedreven. De grap is dat die stijging nooit in de inflatiecijfers tot uitdrukking kwam. Kennelijk mocht dat niet hardop gezegd worden.

Maar het is natuurlijk pure geldontwaarding als je in 1981 90.000 gulden betaalde voor een rijtjeshuis uit 1937 (waar de huisjesmelker, een grote verzekeraar, al 44 jaar lang huur uit had gepeurd, en dat je er nu, dertig jaar later 350.000 euro voor moet neertellen.

Dat rijtjeshuis, dat nooit aan de eisen van deze tijd zal kunnen voldoen, (met een woonkamertje van nog geen 4 m breed..., geen isolatie, geen cv, klein tuintje, etc.) waaraan weinig waarde is toegevoegd, dat na een lifecycle van 40 jaar eigenlijk gesloopt had moeten worden, mag natuurlijk niet meer kosten dan 40.000 euro, en dat is eigenlijk al teveel.

Echter de markt, opgejaagd door over-ambitieuze wethouders, gewetenloze grondspeculanten en op megawinsten beluste makelaars, dicteert een prijs die negen keer zo hoog ligt. (Waardoor iedereen die een WOZ-beschikking krijgt met die fake-waarde erop gelukzalig glimlachend tegen de echtgenote zegt: 'Kijk 's AnneMarie, we zijn rijk!')

(In Arnhem maken ze het helemaal bont, daar hebben ze een uiterst sluwe vorm van krotopruiming bedacht; onbewoonbaar verklaarde woningen krijgen het etiket Klushuis opgeplakt, maar dan moet je wel eerst 120.000 euro (!) op tafel leggen, waarna je verplicht onder leiding van de gemeentebouwmeester nog eens voor minimaal een ton moet verbouwen... tel uit je winst). Kortom: de bouw en de woningmarkt is een poppenkast geworden, een goedkope comedie met wiebelende, flinterdunne behangwandjes, voorzien van nepramen met kunstig geschilderde gordijnen, bevolkt door schokschouderende en wild grimassende marionetten in te grote krijtstreepkostuums, die ons opzadelen met onbetaalbare hypotheken.

Wil Klaas Knot straks niet deel uitmaken van das Reichsbankdirektorium van de Republik Weimar, dan moet er iets fundamenteels gebeuren.

Omdat de huizenbezitters in feite massaal zijn bestolen en jarenlang hebben betaald voor peperdure grond die gemeenten ook maar in de schoot kregen geworpen, is het niet meer dan logisch dat het rijk die grond 'terugkoopt' en ons schadeloos stelt. Wat is de deal?

Het rijk krijgt een claim op de grond onder onze huizen, maar lost wel direct een gelijkwaardig deel van onze hypotheek af... Over erfpacht wordt de eerste dertig jaar niet gesproken, want de burger heeft via zijn hypotheekbetalingen al veel te veel betaald.

Het resultaat is dat circa een derde van de gigantische schuld van 667 miljard in het niets 'oplost'. De gasopbrengsten van 12 miljard per jaar zouden er voor gebruikt kunnen worden. Wil het systeem niet nog een keer op hol slaan, dan zal de grondprijs drastisch verlaagd en nationaal vastgesteld moeten worden; voorkomen moet worden dat de bouw, de belangrijkste motor achter onze economie, andermaal krakend en knarsend tot stilstand komt.

Of vindt Reichsbankdirektor Knot ook dat een meter grond best een miljoen euro mag kosten? En dat de werkloosheid op mag lopen naar 29,4 %*, zoals in Weimar in 1933? Wie de geschiedenis kent, weet welk hulpje van de conservatieven toen de macht greep. Oder ...Wollt ihr den totalen Krieg?

www.youtube.com/watch?v=vi6xqr6vKTo

* Onheilspellend: de werkloosheid in de laars van Italie is 29%, in geheel Spanje al 'n vol jaar 20%...(jeugdwerkloosheid aldaar 40%!) in Ierland 14%, deze cijfers moet de EU toch aan 't denken zetten.

Grootgraaiers & het Einde van de

Zeepbel-economie

Vroeger, ja vroeger kocht een profvoetballer een sigarenzaakje als-ie de bal voorgoed in de wilgen schoot, maar dat was lang geleden. Voetballers zijn de sterren van deze tijd, Winston Bogarde verdiende waarschijnlijk meer dan Humprey Bogart, en al dat geld moet rollen. Maar grootverdieners bederven de markt.

Bonusbankiers betalen schouderophalend de miljoenen voor hun optrekjes in het Gooi uit hun achterzak. Bogarde had behalve de villa in Amsterdam, ook nog een penthouse in Rotterdam. Het kon niet op. Dachten we. Makelaars hoorde je niet luidkeels protesteren, want ja, de courtage van 2% over 3 miljoen is meer dan over 1,5 miljoen, dat kan een kind je voorrekenen. De banken idem dito: 5% hypotheekrente over 3 miljoen, dat tikt lekker aan. Want de targets voor de bonus moeten gehaald worden. En of ze nou daarvoor een profvoetballer moeten tillen of een startend stelletje moeten bestelen, dat zal ze echt worst wezen.

We zien nu dat de opgeblazen brulkikkers bij de banken, de banger wordende Buffets die al hun miljarden op een sluwe manier aan de werkende klasse hebben ontfutseld, vermomd en gebukt hun met puur lucht opgeblazen villa's ontvluchten, een veilig (?) heenkomen zoekend in goud en aanverwante artikelen.

We zien nu ook dat 50 tot 60% van de schuld die Griekenland heeft, moeiteloos afgewaardeerd kan worden. Waarom? Omdat het deels lucht is. Schulden die opgebouwd zijn door gigantische rentes te vragen, die dus via een omweg gewoon in de zakken van Buffet en Soros belanden.

Maar als we collectief zeggen: je krijgt geen cent meer Buffet, je kan naar je centen fluiten Soros, dan draait de wereld gewoon door. Buffet eet er geen boterham minder om. Driekwart van de wereld eet er wel een boterham meer om.

We laten ons ringeloren door een paar Grootgraaiers, we laten ons gijzelen, we laten ons gek maken, we spannen het paard achter de wagen om aan een paar speculanten woekerrentes te betalen. Wij moeten, vinden zij (de miljardairs) harder werken en minder eten. Sommige economen en met ze meeheulende politici vinden dat ook. Onze huizen vervallen langzaam, de kinderen geraken vel over been. De speculanten worden steeds maar vetter, rijden in steeds grotere auto's, consumeren steeds meer olie, de wolkenkrabbers in Qatar worden almaar hoger, tot ze aan de hemel rijken. Olie. Precies.

Qatar is het rijkste staatje ter wereld. Alles is er gratis. Die tovertruc kunnen wij ook leren. Als we de sleutel tot gratis energie vinden, zijn we gered. Merkel en Sarkozy zouden wat meer naar boven moeten kijken, inplaats van verblind en in paniek te raken door de miljarden die we zogenaamd schuldig zijn.

De devaluatie van de Griekse schuld is een fantastische eerste stap. Die schuld is opgeklopt als een slagroomtaart. De lucht moet er uit. Net zoals uit het huis van Bogarde. Zet de deuren open en laat een frisse wind waaien.

Schuld is alleen schuld als er iets tegenover staat: arbeid, grondstoffen. De rest is Klop-Klop (ook nog nep-slagroom dus). Afwaarderen die handel.

Als iedereen in Nederland evenveel hypotheek gaat betalen als de Euribor, dan zijn we waar we wezen moeten. Systeembanken moeten weer servicebanken worden. Ze mogen onze salarissen beheren, ze mogen hypotheken verstrekken, maar de ECB bepaalt de hoogte van de rentes. Okee, een kleine opslag voor de kosten en that's it.

Als we nu allemaal vandaag tegelijk, en daar zijn ze doods- en doodsbang voor, collectief 2,5 % hypotheek overmaken, 0,1 procent meer dan ING betaalt op een Profijtrekening, dan krijgt de economie een enorme boost. De huizenmarkt trekt dan weer aan en die aftrek? Die mogen ze houden (Als tenminste die maffe regeling van huurwaardeforfait ook wordt afgeschaft).

Via Facebook kan de Occupy-beweging zo moeiteloos de Grootgraai-industrie aanpakken. Twitter, organise, start now! Plan the No-Pay-day. Count down: European spring is here.

EC pakt Markit* aan en zet

.............vraagtekens bij rol Moody's,

.............S & P en Fitch

.............Jan Kees de Jager: 'Rol banken halt toeroepen'

Al op 29 april startte de Europese Commissie een anti-trust-onderzoek naar Markit, de dominante informatieleverancier met betrekking tot CD'S, Credit Default Swaps. De Europeanen vertrouwen het zaakje niet. Sinds de wereldwijde bankencrisis willen ze wel eens weten wat er achter de schermen gebeurt. Merkel, Barroso en Schauble hebben ook felle kritiek geuit op Moody's die nu Portugal naar de vuilnisbelt verwijst.

Onduidelijk is bijvoorbeeld hoeveel CD'S de Amerikaanse banken hebben uitstaan. De berichten spreken elkaar tegen. Volgens sommigen is dat 32 miljard dollar, maar 'deskundigen' van Markit beweren dat dit veel minder is. Duidelijk is echter dat er zwaar gespeculeerd is met de CD'S.

Als je een huis bezit, ga je dat meestal verzekeren. Zo kun je ook een obligatie verzekeren tegen het risico dat deze waardeloos wordt, bijvoorbeeld bij een faillissement. Maar je kunt ook gaan handelen in CD'S zonder dat je onderliggende waarde bezit. Je kunt dus bij wijze van spreken de verzekering op het huis van je buurman overnemen. Het moge duidelijk zijn dat je je buurman wel erg goed moet kunnen vertrouwen, wil je hem jouw verzekering verkopen.

Er zijn dus 'beleggers', 'investeerders', 'marktpartijen' en andere vage groeperingen die er baat bij hebben dat obligaties waardeloos worden.

Als er dus maar genoeg mensen die roepen dat Unilever vandaag of morgen omvalt, dan gaat dat misschien ook wel gebeuren. 'Beleggers' die Unilever-obligaties bezitten, en een CDS hebben afgesloten, kunnen dan cashen. Bij de crash van de banken op IJsland leverde dat 7 miljard (!) op.

De EC zet een eerste, moedige stap om mogelijke manipulatie achter de schermen te ontmaskeren. Meer en meer wordt duidelijk dat de vestzak/broekzak-methodes van de banken ons de vernieling in helpen.

*Markit groeide in amper 8 jaar tijd van 0 naar 2200 werknemers.

Op hun site zeggen ze : 'We clean and aggregate over one million data points daily using sophisticated algorithms to create a single, independent, reliable data point for each credit. This data helps financial institutions mark their books to market, measure risk and monitor portfolio positions.'

Op de site van de FT zegt Markit echter : 'Markit specifically disclaims all implied warranties of merchantability and fitness for a particular purpose with respect to the data. The data provided herein by Markit shall be on "as is" basis. Neither Markit, its affiliates, nor any third party data provider makes any warranty, express or implied, as to the accuracy, timeliness or completeness of the data or as to the results to be attained by you or others from the use of the data.'

Met andere woorden: Enerzijds leveren we onafhankelijke, betrouwbare data, maar anderzijds willen we u niet garanderen dat 't allemaal klopt wat wij beweren...

Ook wij bakken er

bijzonder weinig van

Is er dan iets mis met de zandbakeconomie van Thomas de Boer? (Volkskrant opinie 29.09.2011). Hij heeft er jarenlang in gedoceerd en er een goede boterham aan gehad. Ook met zijn pensioen is het dik in orde. Ik begrijp dan ook niet zo goed waarom hij er zich nu tegen afzet en de Grieken als (de enige) zandtaartjesbakkers bestempelt.

Laten we de metafoor even doortrekken: bij eb en 30 graden Celsius ziet het strand zwart van de fondsbeheerders die aan goedgelovigen hun zandkastelen proberen te slijten. Gisteren kostten ze 1000 schelpen, maar vandaag, vanwege de grote vraag van Duitse investeerders, doen ze al 2000. Maar nu de vloed komt en het guur weer wordt vluchten ze massaal, de 'beleggers'. Ze vluchten in de euro, in de Zwitserse Frank, in de Won, in de dollar, ze begraven zich onder tulpenbollen, bedekken zich met goud, zwelgen in de wodka. Kortom: ze zijn hartstikke mesjogge aan 't worden.

We zien overal ter wereld centrale bankiers wanhopig rukken en trekken aan de nationale flipperkast, om de knikker maar in het goeie gaatje te krijgen. Het is een ontluisterend schouwspel, vooral omdat de oplossing zo simpel is: laten we een wereldmunt afspreken met een vaste waarde, gebaseerd op ENERGIE. (ik dacht dat de ENDURO wel een leuke naam was; zie hieronder). Gekoppeld aan zonne-energie en niet aan die van olie.
Olie is gecondenseerde zonne-energie, dat weten we allemaal, en als je de grafieken bekijkt zie je dat er geen economische crisis is, maar een olie-crisis. De prijs van olie is dezelfde als in 1861!

We zijn dus weer terug bij af en het zou goed kunnen zijn dat dit de magische grens is. Zoals we ook zien dat nu de magische grens van de huizenprijzen is bereikt.

Willen we niet in Weimar belanden dan zal er een streep getrokken moeten worden. Er moet ergens een (energie)wet bestaan die zegt: tot hier en niet verder. Verdere verdunning van de energieinhoud is niet toegestaan, anders spat de zeepbel uiteen.

De energieboeren hebben ons nu nog in de tang. Dat willen ze graag zo houden. Gazprom en Rosatom kopen van Peter Terium (RWE, Ex-Essent) een stukje Borssele, Nuon en Vattenfall draaien veelbelovende zonne-energieprojecten de nek om. Waarom? Dat is nogal wiedes: hun aandeelhouders willen dat ze energie verkopen, tegen de hoogste prijs, ze mogen het niet weggeven. Voor niks gaat immers de zon op, dat weet de top dondersgoed.

In 18zoveel drukten ze in Parijs al een krant met behulp van zonne-energie; in 2025 laden we onze I-pad op met zonne-stroom uit Griekenland...'t Komt allemaal goed. De toekomst ziet er voor de Grieken erg zonnig uit.

(De inkt was nog niet droog van dit stukje of Dexia viel om. De huizenmarkt trekt maar niet aan, huizenbezitters waarvan de waarde onder de hypotheek dreigt te zakken, moeten straks bijlappen, kortom er is geen enkele reden om ons op de borst te kloppen. Zoals Toine Heymans al schreef in de Volkskrant: Economie is vertrouwen. Die is zoek. (Ook hij zit met zeventien anderen in zijn straat die hun woning willen verkopen). Als je er niet meer op kunt vertrouwen dat een tientje een tientje waard is (met andere woorden, dat stukje papier vertegenwoordigt pakweg vijf broden) dan is het goed mis.

De zandtaartjes van Thomas de Boer zijn dus helemaal niet zo ver weg als hij denkt. Debat hierover wordt geschuwd. Visie ontbreekt. De enige remedie is inderdaad: zorg voor een onderliggende waarde die stabiel is. Duurzaam. Zonne-energie dus. Dan hebben we iets waar we ons aan vast kunnen klampen. Nu staan we bij windkracht 12 op dat strand en we weten niet waar we moeten schuilen. Geen houvast, geen dekking. Overgeleverd aan de elementen. Houden de dijken het wel?

DIE meneer Fitch, en die mensen van Moody's, die doen dan wel of ze de dienst uitmaken, maar daar moest maar eens een eind aan komen. Ze houden ons gegijzeld met hun ratings.Fitch verlaagde maandag de rating van Griekenland van A- naar BBB+, drie stappen boven Junk. Ondanks dat de staatsschuld van Groot-Brittannië en de VS volgend jaar oploopt naar resp. 89 en 97 procent van het bruto binnenlands product zouden ze volgens Fitch en Mooody's niet ‘vulnerable’ zijn. In dat geval heeft de oplopende staatsschuld een ‘point of no return’ bereikt. Zwakkere broeders, zonder economische machtspositie, worden nu keihard aangepakt.Met die ratings mogen ze, wat mij betreft -onparlementair gezegd - hun reet afvegen. Waar waren ze toen Lehmann kapot ging? Nou? 't Zit mij tot hier (hand ter hoogte van de adamsappel.) Wij er maar miljarden in pompen en de heren blijven maar janken: 'Als die leningen doorrollen, betekent dat een vette D. Default. Bankroet.'

Weet je wat we gaan doen? We gaan dat Grieks papier gewoon opkopen bij die banken. Niks verlengen. Ze kunnen het inleveren tegen de nominale waarde en dat is het dan. Het gaat tenslotte om een schijterige 27 miljard euro. WTF (What the font) denken die banken wel? Wat we allemaal aan die Grieken te danken hebben! 't Geld, de olympische spelen, de grote tragedies, god weet wat al niet meer, en dan zegt die meneer Fitch: je krijgt een D op je voorhoofd. Dat getuigt toch van geen enkele beschaving?

(opgetekend door onze correspondent ter plekke; ongekuist

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Het is een schande dat die banken 25% rente durven te vragen aan onze vrienden in Griekenland. Op mijn salarisrekening krijg ik geen cent rente en als ik wat geld opzij leg- als ik mazzel heb - 2.1%! Banken? Woekeraars zijn het. Het is goed dat wij ze buiten de deur hebben gezet. 2.1%. Nog niet eens genoeg om de inflatie te dekken!

Maar dan zijn we er nog niet: als ik mezelf geen vrijstelling geef, moet ik mezelf - en ik heb 't al zo zwaar - ook nog belasten met die Vermogen Rendementsheffing, weetjewel, dat Gouden Idee van out-of-the-box-denker vriend Vermeend. Dat is dus 0% rendement minus 1.2 % belasting, dat maakt dat ik elke dag die God mij nog wil geven 1.2% armer word. Wie nu spaart, besteelt dus gewoon z'n eigen. Is een dief van zijn eigen portemonnee. Gekke Henkie. Laat 't toch rollen. (Wrijft vergenoegd over zijn buik). Wat Grunberg ook zegt, ze kunnen deze jongen wakker maken voor een bakje Griekse olijven en ik zou zeggen laten we allemaal vaker naar De Griek gaan. Alle beetjes helpen tenslotte.'.(heet van de naald, ongecorrigeerd)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Trapte DSK in de honingval?

An offer I can't refuse

DSK himself said in an interview on April 28 that he saw himself becoming a victim of a "honey trap." Accepting that "yes, I love women," DSK noted he could imagine "a woman raped in a parking lot and to whom half a million or a million euros would be promised to make up such a story," according to Business Insider.

Bernard Debre, a member of the centre right UMP and a representative for the city of Paris in the French National Assembly even said DSK had already abused various employees at the Sofitel New York. Debre presented no evidence to substantiate his claims.

Business Insider's report, I Could See Myself Becoming the Victim of a 'Honey Trap,' either shows DSK crying for help or cannily constructing an alibi for a crime he assumed he'd be unable to resist committing. Charlie Sheen aside, DSK's comments to the French publication Libération may be the strangest given by any public figure on record.
As Business Insider reports, DSK first mused about his "love" of women. "Yes, I love women," he stated, "so what?" Then he rambled on incoherently about orgies. "For years we talk about giant pictures of orgies .. . But I've never seen anything out .. . Let'[s] show them!" DSK went on to suggest that Sarkozy (who backed his appointment as IMF Managing Director) was playing "dirty tricks" with his private life.
Then the pre-crime - DSK confabulating that a "woman (he might have raped) in a parking lot might be paid half a million to a million euros to make up the story." As Business Insider suggests, another translation of the quote is DSK's suggestion that he "could see himself becoming the victim of a honey trap."
Terms like "honey pot" and "trap" suggest a man unwillling or unable to take responsibility for his own actions

Jouer à cache-cache?

Ach, ze waren allebei in een jolige bui, en de topman en het kamermeisje speelden vol overgave een spelletje dat 't midden hield tussen tikkertje, verstoppertje en diefje-met-verlos, een spel dat al eeuwenlang voor de nodige opwinding gezorgd heeft.

(Jouer à cache-cache? Oui?)

Tijdens zijn regering (1327-1377) zag Edward III zich genoodzaakt het spel te verbannen uit de tuinen van het Westminster Palace, aangezien de dames en heren met hun gejoel de parlementaire besprekingen verstoorden. Dit decreet deed echter niets af aan de populariteit van het spel en het wordt sindsdien nog steeds met veel plezier door jong en oud gespeeld.

Alles liep van een leien dakje, tot 't kussengevecht, toen de vrouw opeens geld rook. Geen wonder, ze wist: ik heb hier goud in handen.

DSK wist zich echter te bevrijden uit de klauwen van deze dame, slaagde erin haar met bovenmenselijke inspanning op te sluiten in de badkamer en wist zodoende maar net het vege lijf te redden en zijn plane te halen.

DSK is een man die graag - en geef hem daar ongelijk in - de daad bij het woord voegt. Hij is al heel lang een zeer gewaardeerd lid van de gemeenschap, een sterke communicator, weet hoe de hazen lopen, houdt van stevig doorpakken, kortom: vat de koe meteen bij de horens. Vindt ook dat hobbels er zijn om genomen te worden, ook voor vijven; op de werkvloer zal hij er bij voorkeur geen doekjes omwinden, met andere woorden: wij hebben hier te maken met een doelgerichte doener, de droom van elke headhunter.

Hoe kunnen wij deze rechtschapen man, die zoveel kan betekenen voor de wereld, en die al zoveel heeft betekend - met name voor Air France en Sofitel - zijn vrijheid afpakken en eenzaam - vooral eenzaam - opsluiten

Help! De wereld gaat failliet!

Als we de Volkskrant mogen geloven, gaan we met z'n allen naar de haaien. Het woord 'failliet' valt nogal eens in de stukken over Griekenland, maar de jongens van de economieredactie moeten toch weten dat landen helemaal niet echt failliet kunnen gaan.

De wereld draait gewoon door.(DWDGD)

Tenzij er natuurlijk een buitenaardse mogenheid op Aarde landt, die de torenhoge schulden met grof geweld komt opeisen. Bijvoorbeeld bij de Japanners (staatsschuld in 2010 225% maal het Bruto Nationaal Product en nu, door alle rampen waarschijnlijk al weer vele procenten hoger).

Belgie staat er ook beroerd voor (er gaat meer uit dan erin komt). De Nederlandse hypotheekschuld is nu al hoger dan het BNP. Dus als alle hypotheekbanken tegelijk zeggen: Hier met die poen! hangen we. Maar dat doen ze gelukkig niet. Het zou immers eigenmoord zijn.

De Amerikanen krijgen het ook zwaar, want die hebben de hoogste staatsschuld ter wereld; dik 8000 miljard euro! Ze kunnen het nog net ophoesten, maar dan moet er geen kink in de kabel komen.

Maar in feite is er met het fenomeen 'schuld' geen vuiltje aan de lucht, totdat iemand de deurwaarder langs stuurt. Precies!: als er nooit iemand aanbelt om het geld te innen, kunnen we gewoon op de oude voet doorleven.

Uit de EU gooien is geen optie. Dat doe je niet. We zijn een grote familie geworden. Zie het als een vader met 17 zonen en 10 dochters. Ze kregen allemaal een zak euro's mee, maar niet iedereen weet daar even goed mee om te gaan. De vader leent nog wat extra euro's aan de zonen en dochters die niet zo goed boeren.

De zoon die we gemakshalve maar even 'De Griek' noemen, heeft veel last van corruptie, vriendjespolitiek, luie medewerkers en een Kerk die heel veel vastgoed bezit, maar de winsten lekker oppot.

De 'Griek' kan er echt niet zoveel aan doen. Moeten we hem uit de familie stoten? Brodeloos maken? De hongerdood laten sterven? Nee toch? Hetzelfde geldt voor De Belg, De Ier, De Italiaan, De Portugees en De Spanjaard.

De oplossing is gewoon dat De Kerk flink wat belasting gaat betalen en dat de Griekse ambtenaren daar heel scherp op gaan toezien. Dat lijkt op een Sisyphusarbeid en de vergelijking met een Augiasstal dringt zich ook op, maar toch moet het. En misschien moeten we maar wat meer griekse olijven gaan eten. Alle beetjes helpen tenslotte.

En: een vader kan een schuld ook gewoon kwijtschelden. Hij kan zeggen: 'Jongen, ik weet dat je verschrikkelijk je best doet, maar je hebt de wind tegen. Forget it. Ik wil niet sterven als de rijkste man van het kerkhof'.

Of wat er nu gebeurt met Griekenland: de fatale datum waarop de rente moet worden betaald, naar een later tijdstip verschuiven.

Het verschil dus tussen de strop aanhalen of meer lucht geven. Of zoals een Osse makelaar het verwoordde, toen het over leningen van ouders aan kinderen ging, waarbij de banken de 'virtuele lasten' (de te betalen rente= vrijgestelde schenking) toch meerekent:

'Je gaat je eigen kind toch niet opknopen?

............................................................

Tik gisteren op

www.staatsloterij.nl

CH 030048

in en na enkele seconden

denken van de staatsloterij-

computer volgt er bij

mij een moment van stille

verbijstering,

m'n hart begint te bonken,

't klamme zweet breekt me uit,

even wordt het zwart voor

m'n ogen,

ik kijk nogeens,

't zal toch niet waar zijn,

begin dan hard te

schreeuwen en als een

wildeman te dansen ....

totdat mijn vrouw me

hardhandig uit de droom helpt.

Tjezus, looser ! Je had bij die

sigarenboer nooit dat aanbod

'Gaat u maar voor meneer,

wij Groningers hebb'n geen haast'

aan moeten nemen.

(nu je 't zegt, hij had wel iets

weg van Jan Mulder)

Tja, ergens in Nederland moet dit drama zich in 't echt hebben afgespeeld.

Ze zeggen altijd: 'Geld maakt niet gelukkig'.

Een schrale troost. Het zijn altijd de Fenteners van Vlissingen en hun vrienden die deze mantra blijven herhalen. (Vaak zijn ze dan net koud geland op Schiphol na een verblijf van een half jaar in de ashram bij de Baghwan, die precies 't zelfde zei)

Het is ook heel troostend als Boudewijn Poelmann in de Vkrt zegt: 'Ik hoef geen nieuwe auto'.

Gelukkkig, denk je dan. Hij rijdt ook in een brakke bak uit 1988 en zweet elk jaar weer peentjes bij de APK-keuring, al knopentellend: 'Haalt-ie 't wel, haalt-ie 't niet...'

Gokpaleis-koning Boudewijn rijdt natuurlijk in de nieuwste ekologisch verantwoorde Prius, of zoiets. Belastingvrij. Geen centje bijtelling. Straks, met 130 km per uur, fluitend op weg naar zijn Vrienden in de hoogste regionen...

Ik denk dat ze Poelmann huisarrest moeten opleggen. Een enkelbandje zou zeker geen kwaad kunnen. Deze man uit het Gooi vormt zo langzamerhand een regelrechte bedreiging voor de samenleving.

Nu presideert hij ook al over de Vriendenloterij. Er gaat geen dag voorbij of Poelmann vindt een loterij uit. Dat kan niet langer zo doorgaan.

Het ergste is dat hij mijn adres heeft. De postbode kan het nauwelijks meer bijbenen: de TNT-er loopt het vuur uit zijn sloffen en gaat gewoon gebukt onder al die zware enveloppen van De Postcodeloterij, de BankGiroloterij en nou weer de Vriendenloterij. Poelmann schijnt daarnaast nog twee maitresses te onderhouden: Bingo en Lotto.

Het is ook helemaal niet eerlijk verdeeld in de wereld, dat vertelt Boudewijn al jaren.

Poelmann is daarvan zelf het beste voorbeeld:

moet Bernard Madoff nog 150 jaar brommen (de Amerikaanse rechters hebben in een speciale zitting besloten dat Madoff net als zijn grote voorganger Ramses II na zijn dood wordt gebalsemd; hij krijgt een heuse piramide als tombe en wat speelgeld mee voor onderweg), Boudewijn - vrolijk wijsjes neuriend- mag hier gewoon vrij rond blijven lopen...

Hij weet 't: Peter R. de Vries zit 'm op de hielen, maar iedere keer weet hij toch weer te ontsnappen aan de verborgen camera's van onze Nationale Speurneus.

Peter: 'Hij is een taaie, geduchte tegenstander, maar vroeg of laat krijg ik 'm toch te pakken.'

Ik heb laatst eens uitgerekend wat me die Postcodeloterij nou feitelijk heeft opgeleverd: een investering van pakweg 500 euro leverde als rendement

zegge en schrijve

2 x keer een Unox-rookworst en 1 x een bekertje Ben & Jerry-ijs op.

Zo te zien spint alleen Unilever er goed garen bij.

En die worsten waren niet om te vreeeten Boudewijn. Over de datum misschien...?

..................................................................

Iedereen kan nu miljonair worden,

juicht Gaston Starreveld.

Daarmee zegt-ie geen woord teveel, hoewel...

In Drente, Friesland, Gelderland, Zeeland en Noord-Holland geloven ze hem niet meer. Daar is nog nooit een prijs boven de tien miljoen gevallen. En dat moet je toch wel hebben, wil je er als straatbewoner nog een beetje aan overhouden. En dan valt er wel twee keer op dezelfde postcode in Amsterdam een miljoenenprijs. Docters van Leeuwen, hoe kan dat?

'Doorgestoken kaart', zeggen de mensen.

Dat is niet helemaal niet waar hoor. Starreveld heeft helemaal geen familie in het Zuiden des Lands, waar het al jaren achter elkaar miljoenen regent. Poelmann heeft dacht ik alleen een verre neef in Delfzijl, maar als je veroordeeld bent om daar te wonen, heb je - vind ik - gewoon recht op een paar miljoen aan smartegeld.

Ze weten wel hoe de hazen lopen hoor, bij de Postcodeloterij, kijk maar de afbeelding hierboven: een grote sticker op Drente, een bos bloemen op Noord-Holland (ze moesten iets verbloemen, daar komt dus dat werkwoord vandaan) en Friesland verstopt achter een paar lege enveloppen die Boudewijn nog overhad van de mailing voor de Vriendenloterij.

Het is wel de verklaring voor de leegloop in genoemde provincies.

'Je wint er nooit wat', klagen de mensen. 'Daarom gaan we maar weg'.

Toch blijft het merkwaardig, dat een computer, of een notaris steeds dezelfde nummers trekt. Het is statistisch alleen verklaarbaar, als de postcodes uit deze provincies gewoon niet in de hoge hoed zitten. Of als er niet goed gehusseld wordt.

We lazen al een ingezonden brief in De Noord-Ooster:

"Het wordt hoog tijd dat dienaangaande een parlementaire enquete wordt opgestart. Een diepgaand onderzoek, waarbij de onderste steen bovenkomt en de hoge heren, die elkaar allemaal dekken en dicht bij het vuur vertoeven, met de billen bloot op de blaren komen te zitten. " (Johan D., Grollo)

Bij welke oproep wij ons natuurlijk van harte aansluiten.

Mission statement van de Postcode-(en BankGiroLoterij- en SponsorBingoLoterij-baas ) Boudewijn Poelmann:

Planet First: "In het belang van onze toekomst moet onze aarde weer onze eerste prioriteit worden. Met drie duidelijke bedoelingen: de bescherming van ons milieu, duurzaam gebruik van natuurlijke rijkdom en eerlijk verdeelde toegang daartoe. Alleen zo kan onze aarde verder. Duurzaamheid is gepromoveerd van levensstijl voor sommigen tot levensvoorwaarde voor allen. We hebben weinig andere keuze dan ons daarnaar te gaan gedragen." (VKRT 08-01-2011)

2,4 miljoen muntjes werden over Nederland verspreid door de Nationale Postcode Loterij. Een klavertje-vier waarmee je kon krassen. Een geluksnummer. Voor een fijn cadeau. Maar dan moest je wel eerst een extra lot bestellen. Stond er in kleine lettertjes onder.

2,4 miljoen maal pakweg 5 gram = circa 12 ton zware metalen, inclusief de goudkleurige coating dus doelbewust in 't milieu geplempt. Doe daar nog de energie bij die het vervoer van al die enveloppen met dat smerig vastgelijmde muntje kosten, en je vraagt je af: wat doen die lui met mijn geld? Dit is toch te dom voor woorden? Dit is toch Readers Digest anno 1955? De Prins van Lignac herrezen uit het graf. De waanzin ten top in een tijd waarin iedereen duurzaamheid predikt. Afkomstig van een loterij die goede doelen steunt.

Ik krijg steeds meer de indruk dat die hele loterij een goed draaiende bizniz* is geworden. Met Unilever als hoofdsponsor. Wie controleert dit? Is er een Commissie van Toezicht? Welke bank krijgt de poet in handen? Elke maand komt er toch minimaal 20,4 miljoen euro binnen. Maar door de introductie van extra kanjers en straatverdubbelaars is dat natuurlijk veel meer. Want stel dat de buren dubbel zoveel krijgen...

De ongelooflijke debiliteit van deze actie blijkt ook wel uit de uitvoering. Dit muntje is compleet waardeloos; hadden ze 'm wat groter en een pietsje dikker gemaakt, dan hadden we 'm nog- moedermariavergeefzehunzondennueninhetuurvanhundood- in de gleuf van een winkelwagentje kunnen douwen...er zit niks anders op dan dat we die 2,4 miljoen muntjes dus gewoon wegdonderen. We hebben er geen reet aan. Opkrassen met die handel. Wegwezen!En gauw een beetje.

* De bizniz heet Novamedia, en is goed voor een omzet van 1 miljard. Poelmann is tevens voorzitter van de BankGiroLoterij. De ING is thuisbankier. Nou weten we meteen waar 't Grote Geld terechtkomt. Die bank leent het weer aan ons uit tegen tarieven van 14,4 tot 6%. Dat is pas recyclen! Ook top voor 't milieu!

Poelmann stuurde mij vandaag een card** waarop 'n leuk bedrag - misschien wel 1000 euro!- staat. Maar dan wel -meteen- lid worden, he? Alles voor 't Goede Doel.

Poelmann ligt met een hernia op de bank. Ik denk dat hij zich zwaar heeft vertild aan al die zakken met geld die Nederlanders zomaar voor de deur van z'n riante villa in Naarden zetten.

** 'Zeg Sjon, die card is recyclebaar en ken je inleveren bij een museum. Wat is dat? O ja, nou weet ik het weer, waren we laatst nog, zagen we in 't Kroller-Muller een paar takkebossen met neonlicht, aangekocht dankzij een gift van de BGL...

Kwam die kunstemaker ook niet uit 't Gooi?

...................................................................................................

De thriller die Theo Joekes nog had willen schrijven:

MOORD OP DE POSTBANK

THEO Joekes, journalist, VVD-politicus maar ook vermaard als detectiveschrijver, onder andere door zijn thriller 'Moord in de Ridderzaal', hield wel van een bloederige vergelijking: 'De Postbank', zei hij in 1980 (de combinatie van Rijkspostspaarbank/Postcheque-en Girodienst was net een jaar een feit) 'is één van de nog niet afgeslachte rode stokpaarden.'

Theo Joekes bij de presentatie van 'Moord in de Ridderzaal'

(foto Spaarnestad archief)

Joekes had natuurlijk een goed oor en een fijne neus voor wat er in de VVD-fractie en -wandelgangen speelde.

Wie rijk was stemde VVD en de rijken vinden al eeuwenlang dat zij het geld moeten beheren. Dat is hun privilege. Zij zijn de uitverkorenen. Zij hebben immers bewezen er goed mee om te kunnen gaan. Nou dan.
Koningen, keizers, hertogen en graven deelden het geld uit. Zij sloegen zilveren en gouden munten met hun beeltenissen en het volk dacht dat het goed was.

'God zij met ons' stond er als randschrift op de gulden. De spreuk, daterend uit het oude Egypte betekent echter geenzins dat God 'met het volk' is, integendeel, God was met de pharao's, God is met de machthebbers, God is met de rijken der aarde. En zo is het altijd gebleven.

De Postbank, jarenlang tegengehouden door diverse kabinetten, kwam er dan toch in 1979, maar zes jaar later wordt de bank geprivatiseerd; het wordt een N.V. en dat was het begin van het einde. De Postbank werd hiermee feitelijk losgeweekt van De Staat. De grootste concurrent van de handelsbanken, met ruim 6 miljoen rekeninghouders, werd hiermee rijp gemaakt voor de slachtbank.

Want zo'n N.V. moet een bestuur hebben, en dan is het voor doorgewinterde intriganten, lobbyisten en een goed ingespeeld old boys network een fluitje van een cent om de juiste mensen op de juiste plek te manouvreren. Iedereen heeft immers zijn prijs.

Daarbij was er in de leiding van de nieuwe Postbank grote verdeeldheid tussen de topmannen afkomstig van RPS, Giro en PTT; ze konden elkaars bloed wel drinken. Dat was dus een prima voedingsbodem voor het zaaien van verdeeldheid. Plenty mogelijkheden ook voor het inschakelen van hardhandige interimmanagers en het links en rechts ontslaan van dwarsliggers. Het headhunten naar frisse, nieuwe mensen… mensen van buiten met kennis van zaken...bijvoorbeeld uit de bankwereld... kon beginnen.

Drie jaar later sloop de NMB,met aan het hoofd de antroposoof Scherpenhuysen Rom, op kousevoeten naar binnen. De grond moest zwaar bewerkt worden, bij de goede maanstand moesten er diepe voren worden getrokken, maar ze lag er perfect en zaaiklaar bij toen twee jaar later de goede vrienden/verzekeraars via de achterdeur binnen werden gelaten. De zwaar beveiligde kluis van de Postbank was reeds door de kwartiermakers van de NMB op een kier gezet waardoor de grootste bankroof aller tijden zonder slag of stoot, zonder snijden, hakken of breken kon plaatsvinden: de mega-fusie van Nationale Nederlanden met NMB Postbank Groep, samen de mammoet ING vormend was een feit.

De banken die zich altijd fel tegen de komst van de Postbank hadden verzet, hebben recent het karwei fraai afgerond door de gehate naam volledig aus zu radieren. Ook die ergerniswekkende blauwe kleur, (in de herkenningswaarde werden ettelijke miljoenen geinvesteerd), die altijd maar weer met 'gratis, gratis' werd geassocieerd, (de banken kregen er het zuur van) moest verdwijnen. Typerend: Grommende Leeuw Jan Mulder, onlosmakelijk verbonden met het Blauwe Verleden, werd met onmiddellijke ingang op wachtgeld gezet (Hij schijnt nu zijn dagen te slijten in de buurt van De Blauwe Stad, ergens diep in Oost-Groningen...)

Blauw werd oranje, Postbank ING, eindelijk orde op zaken gesteld. De Leeuw mocht blijven. Dat is immers een logo waarmee je gezag uitstraalt en vertrouwen inboezemt. De bankiers waren er altijd vreselijk jaloers op. Het gaf de Postbank en oneerlijke voorsprong, vonden ze. Razend werden ze ook toen Koos Postema met erg veel succes reclame ging maken voor de Postbank. Dat mocht niet, klaagden ze bij de ReclameCodeCommissie. Postema was een publiek figuur met erg veel gezag. Zoiets als onderkoning van Nederland. Ze kregen nog gelijk ook…

Het is natuurlijk niet toevallig dat dit allemaal plaatsvindt op het moment dat er een rechts VVD-kabinet is geïnstalleerd. Dertig jaar lang moest de rechtse elite lijdzaam toezien hoe 'de rooien en de roomsen' de lakens uitdeelden. Dertig jaar lang moesten ze wachten om hun kernenergie-hobbies uit te leven.

Wij moeten ze nageven dat ze geduld hebben. Maar nu zullen we het ook weten.

God zij met ons.

Tijd voor een nieuwe Giro

De ING heeft laten zien dat ze er ook niks van weten te bakken. Ze moesten, zoals zoveel 'solide' banken, aankloppen bij - nota bene - Vadertje Staat om het hoofd boven water te houden. De ABN Amro is volledig in staatshanden, dus wat weerhoudt ons een nieuwe Girodienst op te zetten? Eentje, die net als vroeger, gratis is! Niets staat ons in de weg, behalve dan dat Wouter Bos er niet meer is.

We weten allemaal nog, bijna als de dag van gisteren, dat bankieren via de Giro helemaal niks kostte. De Postbank was natuurlijk geen filantropische instelling, maar gewoon een efficiënte, slim ingerichte organisatie.
Middelenbeheer was de afdeling die het geld van alle rekeninghouders tegen een hogere rente uitzette. Een machtige club, want zij hielden De Giro draaiende. Toch lukte dat moeiteloos. Waarom het nu niet kan? Omdat ING meer winst wil maken. De ING is geen service-instituut. Men moet aandeelhouders tevreden houden, de koers hoog. Vandaar.

Dat waren ook de (drog)redenen voor de privatisering: we kunnen slagvaardiger opereren, goedkoper werken etc. Allemaal onzin. Verkooppraatjes, om de boel door de Kamer te loodsen. (Zie ook KPN, NS, TNT/PTT,de gevolgen van de privatisering en de liberalisering; geen treinen, geen postkantoren, geen postbodes meer). They stole our bank, they stole our railways, they steal our money. Onze post is verkwanseld, de energiebedrijven zijn in buitenlandse handen. Wordt alles goedkoper? Krijgen we vaker post? Nee dus. Alles wordt duurder. De service loopt terug.

De kiezer zou nu onderhand toch moeten weten dat hij/zij godsgruwelijk bedrogen is.

Een paar jaar geleden begon het immers: een eenvoudig betaalpakket ging geld kosten. Wilde je Internetbankieren en een pasje, waarmee je bij alle banken geld kon opnemen, dan moest je meer dokken.
Een Betaalpakket kost nu 7,80 euro per kwartaal. Een Royaalpakket (kunt u zich toch even koning voelen) kost 13,80 euro per maand. Een Basispakket, dat is voor de hele armen, kost slechts 3,45 euro per kwartaal. Maar geld moet het kosten.
Rood staan kost 14,4% per maand. Als je geld inlegt krijg je ee schamele 2,2%.
We hebben onze ziel en onze salarissen aan de duivel verpand. Alleen de enveloppen zijn nog gratis. Maar hoe lang nog?

Toegegeven: voor de oorlog kostte de giro ook geld. Maar je kreeg op je saldo wel 2% rente! Uit de praktijk na de oorlog bleek echter dat, als je de boel goed automatiseert en slim het geld van al die salarisrekeningen wegzet, het helemaal nix, nop, nada! hoeft te kosten. Wij worden nu dus dubbel gepakt.

Wie in 1938 voor 4 nieuwe wastafels via een postcheque 90 gulden betaalde, moest in totaal zes cent aan kosten aan de PCDG afdragen. Maar je kreeg wel 2% rente op je saldo!

Het merkwaardige is dat het volk dat door de rechtse elite wordt geschoren en gesneden, de toffe, breedlachende mannen in scherpgesneden Armani-pakken met vrolijke stropdassen, luide toejuicht en ze een kontje geeft om op het regeringspluche plaats te nemen. Altijd stemmen we weer op de mensen met de grootste bek. Dom, dom, dom.

Want Fortuyn was een zetbaas van de rijke rechtse jongens, Wilders is een marionet van de VVD. Samen met Verdonk als pion in het politieke schaakspel vooruitgeschoven om de bek wijdopen te trekken en alzo de van rechts vervreemde kiezers binnen te halen. We weten allemaal hoe beroerd de VVD er een paar jaar geleden voor stond.

Hoe kan dat? Dat een volk stemt op de elite die hen veracht? Is dat een vreemd soort masochisme?

Nee, dat kan omdat de rechtse elite (Madoff-beleggers, ING-bonusjagers, Lehmann Brothers-fraudeurs, VVD-DSB-woekeraars, die hele kliek) heel hard schreeuwt dat ze een eind gaat maken aan de hobbies van de linkse elite. Dat vindt het volk een fantastisch idee. De mensen denken dan in hun kinderlijke onschuld dat er dan méér geld voor hen overblijft. Ho, ho. Zo werkt dat niet. Zo heeft het nooit gewerkt.

De rechtse elite heeft niet al die moeite gedaan om de armen rijker te maken. Eigen volk, ons soort mensen, komt altijd eerst.

Maar wat let ons een nieuwe girodienst op te zetten? Zonder winstoogmerk?

Geen ING, maar DNG: De Nieuwe Giro. Kleur: giroblauw. Logo: Een Uyl.

Wijs, vastberaden en betrouwbaar.

(zie ook: Blauw Bloed, W. van Engelen)

......................................................................................................

Bestrijd het leed

dat aflossingsvrije

hypotheek heet

EEN regelrechte boevenstreek die ons land ooit in 't verderf zal storten: de sneaky, onopvallende, geruisloze introductie van de aflossingsvrije hypotheek.

Opeens was-ie er: huizenkopers die voorheen gewoon een hypotheek kozen op basis van annuïteiten, (je betaalde per maand een gedeelte rente en een gedeelte aflossing, zodat je aan het einde van de rit van de schuld verlost was (30 jaar meestal, maar ook die langjarige hypotheek verdween snel uit het zicht), werden ingepakt door 'de hypothekers', gladjanussen die geen financiële wondermiddelen of pijnstillende zalfjes verstrekten, maar risicovolle beleggings- en aflossingsvrije hypotheken. Als beloning voor de bewezen diensten kregen ze van de dankbare banken gigantische sommen aan provisie op hun rekening gestort.

'Stap nu over, en trek meer rente af', zo luidde de wervende verkoopboodschap. Dat wilden we allemaal wel.

De banken juichten: de overheid draagt mooi de lasten en ondertussen pakken wij lustig de dubbele winst en verdelen we - natuurlijk eerlijk onder elkaar - de vette bonussen.

De toenmalige AFM-waakhond, de altoos grimmig kijkende ex-BVD-baas Docters van Leeuwen, hield de kaken stijf opelkaar. Aangesteld als bewaker van de portemonnee van de burger, bleek de als een gedrongen pitbull ogende ex-politicus zich te ontpoppen als een tandeloos schoothondje dat zich - ontspannen op de rug liggend, de liefkozingen van de in grijsgestreept pak gehulde bankiers met zichtbaar genoegen, kroelend, kirrend en opgewonden kreetjes slakend, liet welgevallen...

De man die ooit pochtte dat hij precies wist wie de RaRa-bommenexperts waren, kneep ook hier maar al te graag een oogje dicht. Zo gaat dat in onze gemoedelijke Lage Landen: de eertijds zo vrije radicalen, inmiddels door de natuur grotendeels van hun wilde haren verlost, halen hun in Schiedam of Schotland gestookte vuurwater lekker voordelig bij de Makro, gewoon door de voordeur, met een pasje, en wellicht heeft het Hare Majesteit behaagd de uitvinder van de aflossingsvrije hypotheek, die zich bij voorkeur met vrienden vermaakt in de golfresorts op de Antillen of Portugal, te onderscheiden met een ridderorde...

Hoe kom ik hier zo op? De verjaardag van Frits. Frits was 60 geworden en wilde dat vieren. In een gezellig etablissement met lekkere hapjes. Hij hield een speechje. En refereerde aan een Belgisch onderzoek, waaruit zou blijken dat mensen op hun zestigste het gelukkigste zijn. Het gezelschap lachtte luidkeels. Een Belgisch onderzoek. Jawel.

Maar die Belgen zijn helemaal niet gek. Want wat hadden ze uitgevogeld? Dat de meeste Belgen op hun zestigste allemaal hun hypotheek hadden afbetaald! Dat was de reden waarom ze rond die leeftijd de toekomst zo ontspannen tegemoet konden zien!

Dat zette me aan 't denken. En aan 't googelen. Google leert dat wij, Nederlanders, de hoogste hypotheekschuld ter wereld hebben! Waarin een klein land groot kan zijn.

Een bedenkelijk record, want hiermee balanceren wij op de rand van de afgrond. De hele dag lezen we verhalen vol treurnis over Griekenland, Ierland, Portugal, huilverhalen van Rutte c.s. dat we onze kinderen niet mogen opschepen met torenhoge overheidstekorten, dat we daarom moeten bezuinigen, maar Wellink, Zalm, Vermeend en hun vrienden lieten het allemaal maar gebeuren. Niemand trapte op de rem of zette 'm in zijn achteruit.

Om op korte termijn een voordeeltje te behalen (wat heet, met die eveneens idiote huurwaardeforfaitbijtelling is dat bijna nix, 0,00, zero/zero dus) schepen wij onze kinderen straks op met een torenhoge schuld.

Want in a worst-case scenario gaat het zo: in plaats van onze huizenschulden gewoon af te betalen, zitten we aan 't einde van de rit nog met diezelfde schuld als dertig jaar geleden.

De 'hypothekers' hadden drie of vier argumenten om ons een aflossingsvrije hypotheek aan te smeren:

1. Je betaalt alleen rente, dus je hebt een hogere hypotheekaftrek;
2. Je schuld wordt door de altijd optredende inflatie in feite steeds minder; over dertig, veertig jaar is 240.000 euro peanuts vergeleken bij wat je er nu voor kunt kopen;
3. De huizenprijzen stijgen almaar hoger, dus straks los je dat bedragje gewoon af met de verkoopsom en dan hou je nog genoeg over voor een onbezorgde oude dag, voor de boot, voor je Harley, een kroezz-je naar de Antillen;
4. Je pensioen is geïndexeerd, dus maak je daarover vooral geen zorgen.

Dat is het 'gouden-bergen-scenario' waarmee we gefopt werden.

De argumenten leken steekhoudend, de hypotheses door vooraanstaande economen doorgerekend en goed bevonden, er was geen speld tussen te krijgen. Schijnbaar. Nu staat alles op losse schroeven.

Bij 1. kunnen we de kanttekening plaatsen dat die renteaftrek in feite niet zoveel voorstelt, en dat-ie op de helling gaat. De overheid heeft namelijk berekend dat de hypotheek-aftrek teveel kost. Toen ze de burgers hiermee voorzichtig confronteerden, ging de huizenmarkt direct op slot.

Bij 2. en 3. geldt, dat als er sprake is van torenhoge inflatie, ook de prijzen navenant stijgen.

Aan de huizenprijzen zit echter een plafond. Het blijft verhoudingswijs om grote bedragen gaan. Bedragen die je niet bij elkaar kunt sparen. Die je dus altijd moet lenen.
Je kunt echter alleen maar lenen als je kredietwaardig bent. Als je veel verdient. Als de economie gezond is. Als iedereen dus werk heeft.

Het blijkt nu dat er toch een kink in die oersterke, draadstalen kabel kan komen. Banken hebben zichzelf ook nogeens gefopt. Door aan elkaar lege zeepbellen te verkopen. De Madoff-truc. De piramide van los zand. Ook in dit geval zag de overheid niets of wilde niets zien. (We kunnen de overheid dus missen als kiespijn, zou je zeggen.)

Banken durven dus niet meer aan iedereen te lenen. Ook niet aan elkaar. Terecht bang dat ze, net als Lehmann Brothers - met een dreun die de wereld deed trillen - zullen omvallen.

Het gevolg is dat de huizenmarkt nog verder in elkaar stort. De huizenprijzen dalen.

Doemscenario: de dertigers die nu een aflossingsvrije hypotheek hebben genomen, kijken over dertig jaar aan tegen dezelfde schuld, maar de huizenprijzen zijn sterk gedaald. Op hun zestigste zijn deze Nederlanders zeer ongelukkig: hun pensioen wordt gekort en niet langer geïndexeerd (4), (al jaren niet meer) de AOW is verhoogd naar 75 jaar ('Zullen we het halen Jantien?; ze zeggen dat de mensen wel steeds ouder worden'), de economie zit weer in 't slop, zelfs starters kunnen de huizenprijzen niet betalen, de bouw ligt op z'n gat, een brood kost een tientje, een huis verwarmen met gas vraagt een groot deel van je salaris.

Het blijkt dat de overheid jaren achter elkaar steeds maar weer de verkeerde beslissingen heeft genomen. Bezuinigen als er geïnvesteerd moet worden, bijvoorbeeld in duurzame productie en energie-opwekking. Innovatieve bouw niet stimuleren en alles aan de - traditioneel werkende - markt overlaten. Met een rotgang door blijven rijden (130) in die kut-kut-rookwolken-uitbrakende gifgroene gepimpte Manta's. Fabrieken voor zonne-cellen sluiten. Windmolenparken afbreken. Kerncentrales neerzetten. De randstad verder uitbreiden. De grenzen sluiten. De export opblazen.

In the end schepen we onze kinderen dus op met een schuld. Het huis brengt niets meer op. Het heeft energie-label X, is aan het einde van zijn life-cycle, geen mens wil het nog, want het staat ook nog in één van de nieuwe, door radio-actief afval, teer en roet besmeurde krimp-gebieden.

Als de ouwelui in hun euforie de overwaarde (die er soms misschien nog even was), via zo'n leuk Robeco-hypotheekje hebben opgegeten, kunnen de nazaten de erfenis beter weigeren, om er niet aan failliet te gaan.

Het gaat nu om 1000 miljard euro, waarvan zo'n 100 miljard uit NHG-hypotheken bestaat. Die worden dus door de overheid gegarandeerd. Maar als de markt instort, de huizen onverkoopbaar omdat de kopers de koopsom niet kunnen opbrengen, draait de overheid c.q. wij, mevrouw Tonkens, voor de strop op. Verhuren is dan de enige optie; daar blijkt ook op dit moment een enorme behoefte aan te bestaan.

De droom van het eigen woningbezit bleek dus een ijdele (holle) droom te zijn. We dachten jarenlang eigenaar te zijn, maar we betaalden slechts huur in de vorm van een hypotheek…en godbetert, ook onze kinderen worden weer gewoon huurder. Waar hebben we het allemaal voor gedaan. Jaren niet op vakantie geweest, geld uit de mond gespaard. Huurder dus.

Kan eindelijk het door sluwe ambtenaren uitgedokterde, waanzinnige huurwaardeforfait (Let op!! U heeft een eigen huis, dus u heeft een voordeel ten opzichte van mensen die moeten huren!! U behaalt inkomsten uit eigen woning, tevens hoofdverblijf!) tegelijk met de hypotheekrenteaftrek worden afgeschaft.

Er breken gouden tijden aan voor de woningcorporaties. Die pijlsnel gedemocratiseerd moeten worden, willen we niet nog een keer geschoren worden.

Onze eisen luiden onverkort: Iedereen heeft recht op betaalbaar wonen. Huren omlaag! Banken betalen mee en lossen hun hypotheek-schulden aan de bevolking af. Eindelijk gerechtigheid.

.......................................................................................................................................

ING-bonusjagers nemen Bijbel al te letterlijk:
Jezus wijst ons de weg om te woekeren met uw talenten...

Een talent was in de oudheid de aanduiding van een grote geldswaarde. Het kon ook gaan om een bepaald gewicht aan goud of zilver, in het Nieuwe Testament was dat 34,2 kilogram. Een talent kon door één persoon slechts worden verdiend door er zo'n 14 jaar voor te werken. (wikipedia)

Waar een normaal mens 14 jaar voor moet werken vangen zij in één jaar!

De gelijkenis van de talenten is een van de gelijkenissen die voorkomen in het Nieuwe Testament van de Bijbel, verteld door Jezus.

Het verhaal gaat over een werkgever die naar het buitenland vertrekt. Hij vraagt zijn drie knechten de zaak waar te nemen. Aan de eerste knecht geeft hij vijf talenten, aan de tweede geeft hij er twee en aan de derde één.
Na lange tijd komt de werkgever terug. Hij roept zijn knechten bij elkaar om te horen wat ze met het geld hebben gedaan. De eerste heeft het geld geïnvesteerd en van vijf talenten tien gemaakt. De werkgever prijst en beloont de knecht. De tweede heeft eveneens het geld geïnvesteerd en van zijn twee talenten er vier gemaakt. De werkgever prijst en beloont hem eveneens. De derde heeft zijn geld begraven, omdat hij bang was dat hij het anders kwijt zou raken en hiervoor gestraft zou worden. Hij graaft de munt direct op en geeft het terug. De werkgever zegt hem dat hij een slechte, luie knecht is. Vervolgens geeft hij dit talent aan degene die al tien talenten heeft.

Dat kun je lekker dubbel uitleggen: gij zult woekeren met uw talenten.

Jezus, die de woekeraars de tempel uitjoeg, bedoelde natuurlijk dat je je beste beentje moet voorzetten, hard moet werken om te kunnen oogsten, lef en durf moet hebben. Niet om mensen het vel over de oren te halen.

Maar wat maken ze er bij de bank van?
Je krijgt een bonus als je van vijf talenten tien maakt. Hoe je het doet, interesseert me geen fluit.

We weten nu hoe ze het doen. Zeepbellen oppoetsen. Luchtballonnen met forse winst doorverkopen. Woekerrentes vragen. Een gepensioneerde ondernemer die zes ton tegen 4 % veilig wegzet, overhalen dat te beleggen in risicovolle, eigen fondsen, met als gevolg dat 70% nu pleite is.

Dat is schering en inslag.

Want wie een erfenisje krijgt en dat even parkeert op een profijtrekening ( 2,2% rente per jaar! sjonge, sjonge), krijgt binnen een maand van een speciaal team een zware envelop toegestuurd, boordevol aanlokkelijke voorstellen om de poet te beleggen. Ammehoela.

We weten nu waar de mega-winsten vandaan komen. We mogen het geen diefstal noemen, of verduistering, maar wie 14,5% debetrente vraagt op een salarisrekening als je even rood staat, en 2,2 % betaalt op een 'profijt'rekening, die heeft Jezus niet echt goed begrepen.

Bestaan er ook banken die een christelijke rente geven op onze talenten?

.............................................................................................................................

Wordt de Eigenheimer onze Nieuwe Gouden Standaard?

ill. The Oxford Book of Food-plants

Het is een revolutionaire gedachte, maar iemand moet het zeggen: de aardappel kan de nieuwe wereldstandaard worden om de economische crisis te bezweren.

Het idee is nog niet helemaal uitgerijpt, maar er is geen tijd te verliezen. Had Karl Marx nog plenty tijd om op z'n gemak aan de keukentafel temidden van een schare jengelende kinderen Das Kapital uit te werken, we weten inmiddels dat die tot in details uitgewerkte theorie ook niet levensvatbaar is gebleken.

Goud bewees eveneens niet de vereiste zekerheid te geven, getuige de bankiers die in de dertiger jaren als lemmingen van de balkons in Wall Street sprongen.

Nu Bernard Madoff voor 150 jaar achter de tralies is gezet (je kan zo'n bericht niet met droge ogen lezen, want dit is het toppunt van inflatie!; straks veroordelen de rechters Nina Brink nog tot 100 biljoen lichtjaren op water en brood) levert De Volkskrant van donderdag 25 november 2010 (tussen de regels) toch de sleutel voor de oplossing:

Wereldbankpresident Robert Zoellick zei twee jaar geleden over biobrandstoffen 'dat de vraag of je vandaag kunt tanken, minder belangrijk is dan de vraag of je vanavond wel te eten hebt'.

Marcel van Dam verhaalt van een oud-HRM-manager (nu zwerver in Denver), die huis en haard verloor vanwege het riskante piramidespel van Madoff, ('Thank God my wife died before Madoff's fraud came to light'), we zien de kop

'Voedselbank in Austin, Texas kan de toeloop nauwelijks aan' voorbijkomen, plus natuurlijk de nodige paniek-verhalen over Ierland, Spanje, Griekenland en Portugal met vragen als 'Kan iedereen zijn schulden wel afbetalen?'.

Tja, dat is de vraag. Er staat alleen al voor 110 miljard aan garantiehypotheken uit en het NHG-fond heeft nog geen 800 miljoen in kas.

De vraag of ik morgen mijn schulden wel kan afbetalen, is echter minder urgent dan de vraag of ik vanavond wel te eten heb.

Het idee om weer een soort Goud-standaard in te voeren om de wereldhandel te stabiliseren, zou dan ook weer een terugkeer zijn naar het oude, vermolmde denken. Denken dat Goud z'n waarde houdt. Dat Goud begeerlijk is. Dat mensen altijd Goud willen hebben. Maar intussen vergeten dat je Goud niet kan eten. Diamonds are forever and gold too, maar slechts een kleine groep mensen heeft toegang tot goud en diamanten. Het probleem van goud en diamanten is dat er mee gespeculeerd kan worden. The value is not constant. Je kunt dus afspreken wat je wil, maar morgen kan het anders zijn, omdat een kleine kliek de boel opkoopt, oppot en schaarste creeert en aldus de prijs opdrijft en -net als bij de 'lege' hypotheken- zeepbellen de wereld inblaast (en daarmee de financiele sector met een enorme knal opblaast).

In het plaatje hieronder zien we de betrekkelijkheid van geld en materie: niets van dit alles heeft nog waarde. Het horloge heeft 1 wijzer en staat stil, de batterij is hartstikke leeg, het geld waardeloos, de distributiebonnen uit de oorlog kunnen bij het oud papier. (Zelfs met het koffiemuntje van Van Nelle kun je bij de koffie-automaat niet meer terecht.)

Toch zien we ook hier de oplossing voor de crisis schemeren:

het Bonnen-etui van Anthonius Brugmans (23 februari 1899) uit Oosterbeek heeft keurige vakjes voor Havermout, Bloem, Vermicelli, Boter, Kaas, Melk, Vleesch, Suiker, Jam, Koffie, Aardappelen, Brood, Gort, Peulvruchten, Kindervoedsel en Zeep. Ziehier wat een mens nodig heeft in tijden van rampspoed.

The Oxford Book of Food Plants is het meest waardevolle boek dat ik ken.

Want alles van de teloorgegane waarde hierboven afgebeeld, is samengebald in planten: Energie (de zon als eeuwige batterij), De Tijd (de biologische klok die nooit stilstaat), de Constante Waarde die dus ontstaat door de input van niet door mensen te beinvloeden factoren als Energie en Tijd (Godzijdank kan de Groei van planten nog niet rigoreus worden versneld, al kan de mens het niet laten ook daaraan te sleutelen met extra licht, kunstmest en koolzuur).

Als formule zouden we het zo kunnen uitdrukken: (E+T)=CV. (energy + time= constant value)

Het bonnen-etui van wijlen Anthonius Brugmans wijst ons de weg: als mens zijn we afhankelijk van calorieen. Energie dus. De wrange grap is dat over de hele wereld diverse standaarden volledig zijn geaccepteerd: een Chinees heeft dezelfde meter als hier in Europa, een kilo rijst in Peking is een kilo rijst in Nederland, een uur duurt even lang in New York als in Berlijn, we zijn het over alles eens, behalve over geld.

We steggelen over de waarde van de Yuan, de Euro en de Dollar. Maar daar kom je nooit uit. Dat bleek onlangs maar weer. Daarvoor zijn de economieen te complex geworden.

Marx zat op het verkeerde spoor: hij mikte op Arbeid, hij rekende op de mens. Maar met de mens valt niet te rekenen. De mens is een onbetrouwbare factor gebleken. Het zijn oplichters (Madoff), speculanten en bonusjagers. De mens is geneigd tot al Het Kwade. De mens mag niet meer meedoen.

Als een mens per dag wat - voeding betreft - 2400 calorieen nodig heeft, is dat een mooie maat om vanuit te gaan. Een dag heeft 24 uur, dus een arbeidsdag van 8 uur moet minimaal 300 calorieen per uur opleveren.

Als we dan vaststellen dat elke werknemer op deze wereld recht heeft op een uurloon waarmee in dat land minimaal 300 calorieen 'verdiend' kunnen worden, zijn we al een eind in de goede richting. Het gaat immers om een ijkpunt, een referentiepunt voor basisbehoeften als voeding, kleding, wonen, verwarming en vervoer. Uiteraard dient 'de caloriebehoefte' afgestemd te worden op de grootte van de beroepsbevolking, het aantal monden dus dat gevoed moet worden op basis van het BBP. (Bruto Binnenlands Product).

Dan praat je alleen over voeding. Om te leven heb je echter meer nodig. Het ligt er ook aan wat een volk wil: als alle Chinezen in een BMW willen rijden, zullen ze veel cameraatjes, mobieltjes en andere speeltjes moeten maken. Dan halen ze veel euro's of dollars binnen. Simpeler is het natuurlijk als er een wereldmunt is: de Yuro bijvoorbeeld. Dat scheelt een heleboel gewissel en gereken.

Die munt zou dan gekoppeld moeten worden aan de calorische waarde. Want voor de produktie van een BMW heb je ook calorieen nodig (staal, machines, plastic, etc.). Elk materiaal kan omgerekend worden naar de energie-inhoud of naar de energie die ermee gemoeid is om het te bewerken, te smelten, te vervormen, te transporteren, te bewaren etc. Is dat duidelijk, en liggen de lonen op hetzelfde basisniveau, dan kost een in China geproduceerde BMW hetzelfde als de wagen die in Duitsland wordt gemaakt. De Yuro is dan een feit.

Andersom geredeneerd: de basis van alle munten wordt in feite gevormd door de calorie. Dit is geen gek of wereldvreemd idee. Het ziet er nu immers naar uit dat de basis van de Wereldeconomie gevormd gaat worden door een negatieve factor: de CO2-uitstoot & rechtenhandel= Ik produceer veel, Ik betaal, dus Ik mag veel vervuilen.

Niet alleen wordt hierdoor de aarde uitgeput (Yoepie! Het olieveld Brent is helemaal leeggezogen!), vervuild en overstroomd met waardeloze spullen, het blijkt dus dat we de honger in de wereld met dit systeem niet kunnen uitbannen.

De calorie-verbranding is zeker een vaste waarde, maar ga dan uit van de noodzakelijke inname en niet van de excessieve uitstoot!

We nemen een kilo organisch geteelde aardappelen, laten exact door een onafhankelijk instituut, (De FAO bijvoorbeeld) vaststellen hoeveel calorieen deze bevat, en we hebben een prachtige, niet door speculaties, te beinvloeden Wereldstandaard gevonden. Afhankelijk van de economische toestand en het BBP in een land, kan dan ook op wereldniveau de koers van de plaatselijke munt worden vastgesteld. Het is dan geen nattevingerwerk (zoals in Tsjechie en Slowakije, waar ze gewoon een sticker op de bankbiljetten plakten voor de gewenste waardevermindering...).

Een land met veel werkloosheid, een lage productiviteit, met weinig natuurlijke hulpbronnen, daar heeft het volk natuurlijk wel evenveel calorieen nodig, maar als je over grens gaat, merk je dat je met je geld minder kunt kopen. Het blijkt opeens calorie-armer te zijn... Je zult immers nog wel eventjes rijke en arme landen houden. Niet iedereen is bereid de rijkdom te delen en zijn SUV, tweede huis en derde minnares vrijwillig in te leveren. Op termijn zou er echter een nivellering moeten ontstaan.

Uitgangspunt moet echter zijn: niemand zou zich af moeten vragen of er vanavond eten op tafel staat. Op basis daarvan moet de wereldeconomie geordend worden. Er is geen andere weg. Daarvoor moeten we de macht uit handen geven.

Power to the Food Plants!

.................................................................................................................................

The crop of 1845

Ierland trapt weer in dezelfde val...

'Zet nooit alles op 1 kaart'. Die les zouden de Ieren toch uit hun geschiedenis hebben moeten trekken. Nee dus. Weer gingen ze de fout in.

IN 1845 ging het helemaal fout. De aardappeloogst in Ierland mislukte. Ierlands complete economie was gebaseerd op de aardappel. (Dit heeft -voor alle duidelijkheid - niets te maken met het verhaal hierboven waar voor de aardappel slechts een symbolische rol is weggelegd...). Hongersnood dwong miljoenen Ieren te emigreren naar Amerika.

Wat gebeurt er bijna tweehonderd jaar later? De Ieren zetten al hun zuurverdiende geld om in huizen. Banken en Staat raken samen verstrengeld in de Race naar Ultieme Rijkdom. Totdat ze er achter kwamen dat er helemaal geen kopers meer waren. De markt stortte in. Huizenprijzen daalden met 40%. Tot overmaat van ramp hadden bankiers de hypotheken op - financieel gezien op drijfzand gebouwde huizen- ook nogeens als onderpand doorverkocht. Kort samengevat:

Je bouwt heel veel, omdat iedereen moet wonen, omdat de prijzen eeuwig stijgen, waardoor je -als Staat en projectontwikkelaar- almaar (steen)rijker wordt. Zo hadden we dat bedacht.

Totdat de markt het laat afweten. Op een kwade dag komt er een kink in de kabel. Het momentum. Het dooie punt is bereikt, de omslag volgt. Huizenprijzen stijgen niet meer. Huizen staan langer te koop. Mensen worden bang en blijven stilzitten. Het vertrouwen daalt. Geld wordt opgepot. Lehmann Brothers gaat failliet. Fortis wankelt. ABN heeft ademnood. Eertijds solide banken verschrompelen als langzaam leeglopende ballonnen. De tot dan soepellopende machine komt krakend en knarsend tot stilstand.

Hoe komt dit nou en hoe kunnen we dit vermijden?

1. Onze economie is gebaseerd op schaarste, niet op overvloed.

2. Onze economie is gebaseerd op hebzucht, rijkdom, eeuwige groei en niet op nivellering, delen en genoeg is genoeg.

3. Onze economie is oncontroleerbaar omdat de markt regeert: overheden moeten snel bijsturen als de markt foute beslissingen neemt.

Deze drie kernpunten kun je samenvatten in het volgende voorbeeld:

De laatste jaren wordt Nederland volgeplempt met huizen in de dertiger-jaren-stijl. Project-ontwikkelaars voelen kennelijk aan hun water dat daar een markt voor is. Knus, cocooning, rietgedekt, terug naar oude waarden etc. Gemeenten juichen de plannen toe, omdat ze de grond voor vette prijzen (400-600 euro per m2) kunnen verkopen. Met dat geld kunnen ze immers allerlei leuke plannetjes uitvoeren.

In plaats van kavels tegen normale prijzen te verkopen, waarop burgers in grote vrijheid (geen gezever van pensioengerechtigde architecten in Welstandscommissies over de verplichte goothoogte en het aantal bouwlagen etc.) hun eigen droomhuis kunnen verwezenlijken, worden we opgezadeld met wijken barstensvol 'knipogen naar de dertiger jaren'. Veel te duur, en wie weet, straks onverkoopbaar, omdat jongeren niet in zo'n gedateerde ouwelullen-kiet willen zitten. Daarbij komt ook nog dat de traditionele bouw veel te arbeidsintensief is en dus teveel kost. Inplaats van de woningschaarste te bestrijden met moderne, fris vormgegeven, innovatief en dus goedkoper gebouwde huizen, die grote delen van de bevolking aanspreken (overvloed en ruime keuze dus), krijgen we dure, door (hebzuchtige) banken en project-ontwikkelaars bepaalde woningen. Als die markt dan vervolgens instort, mogen de arme burgers weer -letterlijk- puinruimen.

Want als klap op de vuurpijl willen ze in Ierland nieuwe huizen gaan slopen! Huizen doordraaien dus.Waarom in godsnaam? Ja, ja, om de prijzen weer op het oude niveau te krijgen. Precies: dan hebben we weer lekker schaarste. Dan kunnen we weer veel verdienen. Dan kunnen we weer investeren. Dan kunnen we weer gaan bouwen... en kunnen we dus meer geld uitlenen en een hogere rente vragen en gaan onze winsten weer omhoog en stijgt de koers van onze aandelen totdat... fffft.

....................................................................................................................................

Anno 2010 dreigt er weer hongersnood. Nu in Amerika. Ook daar slaagt een goed en hoogopgeleide regering er niet in de markt zo te sturen dat er eten voor iedereen is. Een derde van de bevolking daar lijdt aan obesitas (overgewicht), 1 op de 8 Amerikanen lijdt honger. Dat is het bankroet van het systeem: goedkoop, vet en ongezond 'junk food' voor de armen, voedselbonnen voor de allerarmsten.

Inderdaad: er is iets mis met de verdeling van de calorieen op deze wereld... there is something rotten in the state.

.....................................................................................................................

Deze herhaling van de geschiedenis moest Wouter Bos koste wat kost zien te voorkomen...

Run on the bank (Teding van Berkhout & De Clerq Haarlem) 1914.

Amsterdam Stock Exchange closed due to sharp drops in share prices. Banknotes refused as form of payment. Hoarding (oppotten van) of silver coins in circulation. Run on the banks. Confidence that had taken the central bank a hundred years to build, vanished in an instant. The gold-reserves covering the currency in circulation fell below twenty percent. Export of gold was prohibited. A ten guilder banknote brought only eight silver coins on the black market. The 'golden' trick to calm down the people: Silver certificates were issued; their use as currency lasted until the restoration of the gold standard in 1925.

(Source: World Wide Banking ABN AMRO)

......................................................................................................................................

De klassestrijd is fini: het gaat nu om de eindstrijd tussen organisme en organisatie, tussen mens en machine.

Gaan we het redden? Moet de geldpers harder draaien? Of moet er juist zand tussen de raderen?

De deskundigen buitelen over elkaar heen; evenals de gewone man snappen ook zij er geen jota meer van: Yen duurder, euro goedkoper, dollar stijgt, piramidespel, ongedekte cheques, inflatie of deflatie, ook de economen ter redactie tasten in het duister.

Het moet niet gekker worden, zegt de burger. Nu al negatieve rente. Waar gaat dat heen? Gaan de banken soms ook een negatieve hypotheekrente berekenen?
Daar moeten we niet al teveel op rekenen.

Geld is een smeermiddel. Het is als dure olie in een horloge. Geen smering, geen seconde vooruitgang. Je kan 'm opwinden, je kan 'm woest heen en weer schudden, maar het ding blijft stilstaan.
De remedie voor stilstand is dus het injecteren van olie, geld dus, in de tot stilstand gekomen machinerie van deze maatschappij.
Nu is geld natuurlijk gewoon een afspraak tussen mensen: ik bouw voor jou een huis en jij betaalt me daar een x-bedrag voor, iets meer of iets minder dan andere mensen betalen voor een soortgelijk onderkomen.

Als de prijzen zakken, omdat méér mensen mínder willen betalen voor een huis, is er in principe dus ook minder geld nodig. Stel dat de prijzen 50% dalen, dan heb je in plaats van 100 biljoen, maar 50 biljoen dollar nodig om de geldcirculatie op gang te houden of wel de economie soepeldraaiende te houden.
In principe kun je dus tot in het oneindige gaan delen, en uitkomen bij vrijwel nul. Dan ben je dus weer beland in het stadium van de ruilhandel: ik maak een foto van je, en jij behangt mijn kamer. Een mud aardappelen is evenveel waard als een zak gerst, of een half vat bier, of een kalfslende, vult u maar in.

De grap is dat er in de VS ook helemaal geen biljetten bijgedrukt worden; er is natuurlijk al genoeg aan cash in omloop. Waar zouden al die verdwenen biljoenen immers gebleven zijn? Verstopt in oude kousen? Per ongeluk opgestookt in de houtkachel? Onzin. De Fed geef de banken gewoon virtueel wat meer lucht. Ze krijgen meer krediet. Ze kunnen meer geld uitlenen dan hun balanstotaal eigenlijk toestaat. Er kunnen dus meer hypotheken worden verstrekt, meer leningen voor nieuwe auto's, I-pads en I-phones. En als de huizenmarkt aantrekt en die fabrieken weer op volle toeren draaien, daalt de werkloosheid, hebben de werknemers weer cash in hun zak, is de creditcard weer gedekt, en kan er weer méér gekocht worden. Daar gaat het om: Stilstand is achteruitgang, zegt men.

Ik heb daar toch zo mijn twijfels over, ik heb immers nog nooit een kapot horloge achteruit zien lopen. Inderdaad: rust roest, use it or loose it (zegt ook de uroloog…) maar of het nou zo erg is dat de economie wat langzamer draait?

Er is natuurlijk niks aan de hand als wij heer en meester zijn over de techniek, over de machine. Maar het heeft er alle schijn van dat wij de slaaf van de techniek zijn geworden. We zijn ontmenselijkt.

'Het wordt tijd dat de mens zich aan de verschrikkelijke overheersing door de machine gaat onttrekken, hij zelf heeft zijn ziel tot ontbinding doen overgaan', schreef de geniale Russische denker Nikolaj Berdjajew in 1946

(Mens en Machine, De Bezige Bij).

Techniek lijkt allang geen middel meer te zijn om het leven van de mens te veraangenamen. Het feitelijk bezitten van de apparaten, de mogelijkheid je te laten omringen door een keur aan persoonlijke assistenten als Blackberry's, I-phones, computers, auto's met parkeersensors, dvd-spelers met afstandsbediening, is een doel op zichzelf geworden.
Niet de inhoud van de boodschap is belangrijk - dat is meestal lulkoek- dat je een SMS-je krijgt, liefst heel veel, dát is belangrijk. Het apparaat bepaalt nu al hoe je voelt, hoe je in trek bent, getuige de lichte overspannenheid waarmee jonge meiden elk vrij minuutje het mobieltje uit de zak trekken om te kijken of er nog nieuws is. Of ze er nog toe doen, of ze nog bestaan. Ik twitter, dus ik ben, denkt ook Maxime. Anthonie twitterde dat-ie zeven keer was afgewezen was voor een cast, maar dat hij zich desondanks reuzegoed voelde. Miljoenen mensen worden dagelijks 'ontvriend' door de Machine. Hoe voelt dat?

Maar hoe lang nog? Hoe lang duurt het nog voordat wij slaven, machtelozen, de strijd tegen de machine verliezen? Het moment waarop wij reddeloos verloren lijken , en minuten later, hijgend als een oude, amechtige terrier aan de meet verschijnen?

Wanneer nemen we weer de tijd om het eeuwige te aanschouwen, dat ondeelbare ogenblik, waarin we de tijd even hebben stilgezet, het gelukzalige moment dat we even weg waren van deze aarde?

Wanneer? Wanneer zien wij weer de ontelbare zaadjes in een pluizige bloemknop in plaats van alleen maar dat horloge op te winden en slaaf te zijn van het mechaniek, de eeuwigdurende kalender, de zonne- en maanstanden en de volle agenda?
Waarom zouden we dag en nacht via mobiel internet de beurskoersen willen volgen, dollars verkopen, beleggen in goud en handelen in grondstoffen? Maakt het ons gelukkiger? Nee. Worden we er rijker van? Misschien. Verliezen we de strijd tegen de machine, tegen de organisatie, tegen Spectre? Jawel. We leggen 't loodje, we delven het onderspit.

De machine gaat vrijwel zeker winnen. Omdat machines gevoelloos zijn. Geen geweten hebben. Nooit moe worden. En omdat ze toch wel weten dat mensen machines het liefst op volle toeren laten draaien, om de productie op te jagen, om meer te verkopen, waardoor mensen met al dat verzamelde geld nog meer techniek om zich heen kunnen verzamelen.

Zij weten allang dat mensen slaaf zijn geworden van de techniek. Ze vinden het ook helemaal niet erg als ze een keer uitgezet worden. Morgen is er weer een dag. Dat gebeurt overigens steeds minder vaak, want mooie techniek werkt verslavend, je moet die shot hebben, de flash, de kick, elke dag, elke minuut zelfs.

Daarom is het raadzaam even een stapje terug te doen en in het gras te gaan liggen. Nadenken over wie hier nu de baas is. Wij, de mens, of de machine?

Dit is het moment om zand tussen de raderen te strooien, en IMHO, is het juist heel onverstandig om nu de drukpers een tandje hoger te zetten...

update:

Toen ik in de nacht van donderdag op vrijdag om circa 1.20 uur bovenstaand stukje op het net zwiepte, draaiden de persen van de Volkskrant waarschijnlijk al op volle toeren. Vijf vragen over de Geldpers zouden worden beantwoord. De redacteur begon helder ('het is allemaal virtueel') maar verzandde later in het schoolboekjesjargon, de gebruikelijke economische dooddoeners, zoals:

Als er meer geld in de economie circuleert, maar de productie niet toeneemt, gaan de prijzen van producten en diensten omhoog. O ja?

a. was het virtueel geld b. mensen gaan met dit virtueel geld dat ze van de bank op de giro krijgen gestort 'échte' dingen kopen en c. daardoor stijgt de productie.

We beginnen al met een zwakke, negatieve aanname ('als de productie niet toeneemt').

Dan gaat de redacteur door op de ingeslagen, maar doodlopende weg: Te snelle prijsstijging kan de economie verstikken. (Nou, de razendsnel stijgende huizenprijzen hebben heel veel Nederlanders dolgelukkig gemaakt, inclusief de horeca, de auto-importeurs, de wegenbouwers, de woningcorporaties, de aannemers, de architecten, dus iedereen. Door het niet goed sturen van de bouw door de overheid, - het kip-zonder-kop-hap-snapbeleid- dreigt juist iedereen de hongerdood te sterven en hapt half Nederland astmatisch naar lucht.)

Dit rampscenario levert 2 mogelijkheden op waardoor het volgens onze redacteur in beide gevallen helemaal mis kan kan gaan (allemaal gebaseerd op de discutabele aanname dat bij een toename van de geldhoeveelheid de productie achterblijft en de prijzen gaan stijgen:

1. Of de arbeiders krijgen meer loon om de prijsstijging op te vangen

2. Of de lonen stijgen onvoldoende.

Bij 1. verliest het Amerikaanse bedrijfsleven concurrentiekracht.

Bij 2. zakt de consumptie in de VS als een plumpudding in elkaar.

Wat nu te doen? Wat is wijsheid? Want er dreigt volgens de redacteur -die even op de hurken gaat zitten - nog een groot gevaar: de handelspartners van de VS worden 'boos'. Ze vinden het niet 'fijn' wat er allemaal in de VS gebeurt.

De redacteur spreekt zich vervolgens tegen. Eerst zegt-ie dat er meer geld in de Amerikaanse economie gaat circuleren, vervolgens haalt hij bronnen aan die de Amerikaanse banken er van te verdenken de extra dollars naar Azie en India te zullen gaan verschepen. En de Fed c.q. Obama zou daar geen stokje voor steken?

'Hierdoor' wordt de dollar goedkoper, stelt de redacteur. Hoe dat in zijn werk gaat weet niemand, en wordt verder ook niet uitgelegd. Het is gewoon zo. Het is magie. Duistere krachten spelen een rol.

Gelukkig werd mijn verhaal (het filosofische deel) bevestigd door een ander stuk in de krant: notarissen gaan voortaan gedichten schrijven, beurshandelaren laten de keiharde handel even in de steek laten en treffen we op de knieen biddend in de kerk aan. Op zoek naar een stukje bezinning?

En zie, wie wordt daar in de Thomaskerk door een fiscalist geciteerd? De dichter Ed. Hoornik: over de tijd, de eeuwigheid, de ziel, schijn en werkelijkheid:

'Hebben is niets. Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken, is kind worden en naar de sterren kijken en daarheen langzaam worden opgelicht.

Is dit toeval? Of is er een Hogere Macht in 't spel?

........................................................................................................................................

KASSA!

Eet nu uw huis op!

Die doen goeie zaken, die Robecojongens.

Zoek een doelgroep die veel overwaarde

heeft, die de kleine lettertjes niet meer

kan lezen en licht dementerend is. Geef

de senioren (in dit voorbeeld toevallig allebei van 1940), op een

huis van een miljoen, 364.000 euro in handen

en laat ze een fijne cruise maken.

De kinderen gunnen ze 't reisje van harte,

al vragen ze zich wel af waar de ouwelui

het van doen. Als de bejaarde wereldreizigers

weer aan wal stappen, zijn ze al lang en breed vergeten

waar 't geld vandaan kwam. Ze wisten nog wel dat

die duizenden euro's als een geschenk uit de hemel

kwamen dwarrelen.

Maar omdat ze van Robeco nooit rente

hoeven te betalen, vervaagt in hun herinnering allengs

het bezoek aan de notaris waarbij de

nieuwe hypotheekakte was gepasseerd.

Hadden ze misschien ooit de Postcodeloterij gewonnen,

of had opa stiekem gespeculeerd op de Optiebeurs?

Ze weten het niet meer. Wat doet het er ook toe.

Geen zorgen voor morgen. Carpe diem.

Volop genieten van de oude dag.

De notaris zette geen enkele vraagteken bij de

hypotheekakte. Elke akte is er weer een.

Bijna pretlachend vertellen notarissen in columns dat de

langstlevende ouder in de nieuwe wetgeving ongestraft

alles op mag maken.

Op is op. Weg is pech. De kinderen hebben dan wel

een vordering op de ouder, maar ook het nakijken.

Alzheimerprotocol toepassen?

Geheel overbodig. De geachte klanten wisten precies wat ze wilden:

'Genieten! Nu het nog kan.'

Aan het eind van de rit, het is inmiddels eind 2019, als de kinderen

het huis denken te verzilveren, zien ze tot hun onsteltenis dat er een

hypotheekschuld openstaat van -schrik niet- 716.000 euro.

Ze vloeken het hele huis bijmekaar. Godsamme, hoe ken dat nou?

De ramp is compleet als de huizenprijzen dan nog verder gekelderd zijn ...

er valt helemaal niks te verdelen... de bank is de grootste erfgenaam.

In het ergste geval zullen ze zelfs de erfenis moeten

weigeren, willen ze er niet aan failliet gaan.

Niet slecht geboerd Robeco. Je leent 364.000 euro

op de kapitaalmarkt tegen 1 % rente, en na 10 jaar

heb je opeens het dubbele in handen. Rendement circa 10%.

Wow, ik ga - net als Dirk- morgen een bankvergunning aanvragen.

Die pitbulls van de AFM liggen als het even kan in de hoek te maffen.

Alleen als Radar, Kassa of Nethwork ze een mooie kluif toewerpt,

willen ze nog weleens een lui oog opendoen en een

bescheiden boertje laten.

Maar echt bijten? Forget it.

.....................................................................................................................................

Geldhond Kees de Jager

ruikt geld

Staatssecretaris De Jager wil bij de Belgische grens

geldhonden inzetten om zwartspaarders die met

grote sommen gelds huiswaarts keren,

bij de lurven te grijpen.

De Jager is helemaal door het dolle: met zijn inkeerregeling

heeft-ie al een miljard zwart geld binnengehaald,

maar nog is het niet genoeg. Holle Bolle Kees lust ze wel rauw,

die zwartspaarders.

Je vraagt je echter af waar die honden getraind zijn.

Komen ze uit goeie families, waar de geur van oud geld

nog rondwaart, of komen ze uit de luxe kennels van de nouveau riche,

de Quote-500-lieden, die er alles voor over hebben om hoger

op de ranglijst te komen en die een dagtaak hebben aan het

witwassen van zwart geld? Waar slaan de honden op aan?

Drukinkt? Zit er een luchtje aan de Euro-biljetten?

Of ruiken ze het angstzweet van de zwartgeldoppotters als die Wuustwezel naderen?

Gaat De Jager in zijn ijver ook zelf in het weekend op pad?

Ligt De jager (haha) met een karabijn in aanslag achter de paal van het Drielandenpunt?

Het zou weleens lucratiever kunnen zijn als De Jager

de Antillenroute zou gaan varen, of een bootreisje zou maken

naar Jersey of Guernsy. Daar zijn vele miljarden te verdienen.

En wat te denken van het verhaal dat al die multinationals

die hier kantoor houden, nauwelijks belasting betalen.

Horen we daar nog wat van?